نه من چیزی نشنیدم.شما درست می گید احتمال دومی که دادم تقریبا غیر ممکنه.خب یک احتمال سومی هم میشه داد:
3-سحابی که خورشید مارو بوجود اورده نسبت به بقیه سحابی ها خیلی خیلی کوچکه
البته یک سوال دیگه هم در اول پست مطرح شد:
از این سحابی های رقیق چطور این ستاره ی متراکم پدید می اد؟
اجازه بدید اضافه کنم که البته سحابی شکارچی با اون تراکم کم در مقایسه با مواد میان ستاره ای که کل صورت فلکی شکارچی رو در اسمون پوشوندن هزاران برابر متراکم تره.یعنی میشه نتیجه گرفت که ما حد اقل در مواد میان ستاره ای زندگی می کنیم؟(من فکر می کنم تعداد سوال ها زیاد شد
1-چطور از سحابی رقیق ستاره ی متراکمی بوجود میاد؟
2- چطور در اثر تولید ستاره تغییری در ظاهر سحابی به وجود نمی یاد؟
3-ما الان در یک سحابی زندگی می کنیم،یا ابر بین ستاره ای،یا هیچکدام؟)
دیدگاهی که مطرح شد درباره‌ی اینکه در مه باشیم و دیدگاهمون از بیرون ممکنه فرق داشته باشه جالب بود. بله ممکنه. و از بیرون واقعا متفاوتهم هست. شبیه‌سازیهای زیادی براساس چگالی اندازه‌گرفته شده از ماهواره‌های تحقیقاتی و طیف‌سنجی‌های انجام گرفته درست شده.
ولی چند مورد رو دیدم که اشاره‌ای کنم:
1. بله از سحابی حتی رقیق ممکنه ستاره‌ای چگال شکل بگیره. منتهی در طول چند ده یا صد میلیون سال. گرانش و دینامیک (حرکت) و جهت اون و میزان برخوردهای مولکولی بر اثر گرانش و یا تابش و فرایندهای تصادفی بر این مسأله کاملاً مؤثر هستند. در حقیقت عامل اصلی تشکیل ستاره به حساب میان. کمی بالاتر که می‌ریم به ساختار کهکشانها می‌رسیم. اگر در فضای بین ستاره‌ای چگالی بسیار کم باشه در فضای بین کهکشانی این مقدار بسیار بسیار کم‌تره!
2. کتاب «مفاهیم اخترفیزیک» مارتین هارویت و «نجوم و اخترفیزیک مقدماتی» مایکل زیلیلک، بسیار مفید هستند. اطلاعات علمی و پایه‌ای رو از این کتابها می‌تونید بخونید. دومی ساده تر از اولی مطالب رو بررسی کرده و اولی برای کسانی که با فیزیک آشنایی بیشتری دارند بسیار عالیه.
3. موقعی که رصد میکنید یا عکس ستاره‌های راه شیری خودمون رو می‌بینید همه‌ی ستارگان رو سحابی ها احاطه نکردند. اونها از دینامیک اولیه‌ی کیهان و کهکشان شکل گرفتند. یعنی غباری بنام کهکشان!
ممنون از اطلاعات و کتاب هایی که معرفی کردید.
اما دو سوال:
1-شما گفتید غباری به نام کهکشان؟مگه تعریف کهکشان ستاره هایی نیست که به علت جاذبه کنار هم قرار گرفتند وبین انها خلا هست.پس غبار کجاست؟
2-یعنی هنوز دانشمندان دقیقا نمی دونن که ما در مه هستیم یا خیر؟اگه شک دارن فکر می کنند که ما در یک سحابی هستیم یا فضای میان ستاره ای یا یک سری غبار رقیق تر؟
در ابعاد بزرگ محتوای کهکشانها در حد غبار هستند. و من عمداً اسم اینها می‌گذارم غبار! چون فضای داخل اونها همین فضای بین ستاره‌ای با این چگالی کمه! حتی در ابعاد اتمی هم طبیعت مشابهه!! این واقعاً زیبا و عجیبه. هسته و به فاصله‌ی زیادی از اون الکترونها. و اگر نسبت بگیریم از این فواصل ممکنه نسبتهای کوانتمی و بزرگ یکی دربیان. کتابهای فارسی نشده‌ای در این مورد هست. چند تا POWERPIONT خوب هم در این زمینه دیده بودم. امیدوارم بچه‌ها داشته باشند و ببیند. شاید با چند کلمه نتونم معیاری از ابعاد در اختیار قرار بدم ولی همین بس که در عین اینکه ساختارهای متراکم هر کدوم در ابعاد خودشون در فیزیک و نجوم اسمی برای خودشون دارن، فضای خالی به معنای چگالی کم عالم رو پر کرده. داستان اندازه‌گیری جرم جهان و جرم گمشده به همین مسأله برمی‌گرده که در یک تاپیک دیگه مورد بحث هم قرار گرفت.
خیلی جالبه.یعنی اگه ما ستاره های یک کهکشان رو برداریم غبار هایی هستند که در غالب شکل همون کهکشان دیده میشن؟
درضمن سوال دومم چی.دانشمندان مشکوکن که ما در چی زندگی می کنیم؟
درسته. ما هنوز در فیزیک در اول راه هستیم. و راهیه که هزاران نفر چند قرنه دارن طی می‌کنن. فیزیک ذرات بینادی بالاخره باید به این سؤال اساسی جواب بده که جهان ماه از چه چیز ساخته شده و قبل از زمان پلانک چه اتفاقی افتاده. ماده‌ی تاریک و انرژی تاریک فعلاً کاندیداهایی هستند که با آزمایش برگ LHC بزودی به بخشی از جوابهای خودمون نزدیک میشیم.
البته اگه اشتباه نکنم ماده ی میان ستاره ای هم از هیدروژن ساخته شده.ایا درصد هیدروژن رو در خارج جو زمین اندازه گیری کردن؟