سیارات عطارد، زهره، زمین و مریخ را به ترتیب فاصله شان از خورشید با یک خط فرضی به هم وصل کنید. خواهید دید که توزیع سیارات به لحاظ اندازه تقریبا متقارن خواهد بود بطوریکه دو سیاره بزرگتر در میان دو سیاره کوچکتر قرار می گیرند. و اگر این ویژگی از دل حلقه ای از ذرات شنو خرده سنگ پدیدار شده باشد چنین تقارنی تصادفی نخواهد بود.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.rasadgar.orq.ir
جالب بود.
ادامه بدین تا بیشتر یاد بگیریم.
اگه این تقارن نبود فکر میکنم نظمی در منظومه خورشیدی نبود.
بله اين ويژگي باعث ايجاد نظم و تقارن در كل منظومه شده به عنوام مثال وجود مشتري و زحل در بين مريخ و اورانوس هم از همين قاعده پيروي مي كنه
طبق شنيده‌هاي من از آخرين بررسي‌هاي سياره‌شناسي مشتري و زحل نه تنها عامل بوجود‌آورنده‌ي حيات در زمين هستند، تعادل منظومه‌ي شمسي رو اونها ايجاد كردند، بلكه اول اونها بوجود آمدند و بعد سيارات سنگي و فلزي!!
و من شنيدم كه امكان بلعيدن سيارات داخلي و سنگي توسط سيارات گازي خارجي وجود داره :roll:
نه الزاماً. اين بستگي به پايداري سيستم فيزيكي و اصطلاحا تعادل ديناميكي در منظومه‌ي شمسي داره. قبلاً اين اتفاق بسيار براي مشتري و زحل افتاده.
بله موافقم
حالا چه چيزي مي تونه باعث از بين رفتن اي تعادل ميشه؟
طبيعتاً برايند نيروها تعادل رو حفظ مي‌كنه. و غير از اون تعادلي در كار نخواهد بود. تا اينكه دوباره به هره دليلي تعادل برقرار بشه. و اينكه نوع و جنس نيروها چي هستند، به محيط بين سياره‌اي بستگي داره. ولي عموماً و قوياً نيروي گرانش. از جنس نيروهاييه كه در مكانيك كلاسيك اون رو تقريبا خوب مي‌شناسيم. بعداً در نسبيت مي‌تونيم خطاي محاسبات رو هم بدست بياريم. ولي معمولا نياز كمي به نسبيت عام براي محاسبات در داخل منظومه‌شمسي و دستكاه ذرات در ابعاد بزرگ پيدا مي‌كنيم.