تالار گفتگو ستاره‌شناسان

با سلام و درود به شما استاد گرامی خودم

از اینکه از بنده حقیر در خواست و مرا قابل دانستید که به این سوال پاسخ دهم بسیار ممنونم اما کماکان نظر من هم بر پایه حدس و گمان هایی بیش نیست باز با این حال من نظرم را در این باره می گویم:

همانطور که شما در صورت مسئله فرمودید که سیاراتی با جرمی چندین برابر مشتری در فاصله های نزدیک به ستاره قرار دارند و اما این سوال را من دو دیدگاه بررسی می کنم

اول اینکه با جرم زیادی که این گونه سیارات دارند و فاصله نزدیکشان به مانند آن است که شما چندین مشتری را در فاصله عطارد قرار دادید البته به نظر بنده حقیر احتمال آن می رود که چون جرم این سیارات زیاد است به طبع گرانش آن ها نیز زیاد تر است و می تواند خود را در برابر باد های ستاره حفظ کند و از طرفی شاید مقداری از جو این سیارات نیز توسط باد ها از بین رفته یا در حال رفتن باشد به هر حال همانطور که خودتان گفتید ستارگان جوانند و در کل منظومه جوان است پس باید همگی صبر کنیم تا جو این سیارات هم از بین برود و این عمل دور از انتظار نیست!

در طی آخرین تحقیقات دوستان خوبم در شهر ها همگی به این نتیجه رسیده اند که در زمان اوایل شکل گیری منظومه شمسی نیز عطارد دارای جو بوده ولی به تدریج این جو را سلطان منظومه از بین برده است پس دور از انتظار نیست که در میلیون ها سال آینده جو این سیارات هم از بین برود.

البته نظر خودم بیشتر بر روی مورد دوم است!!!!!

با جمع بندی حرفام خودم به این نتیجه رسیدم که چون منظومه جوان است و این سیارات در حال شکل گیری هستند باید این انتظار را برای منظومه ای تکامل یافته داشت!
درست نمی گویم؟


احمد الستی

دوست گرامی با تشکر از پاسخ شما
چند سوال پیش می آید
فرمودید که چون ستاره جوان هست هنوز کاملا نتوانسته است که جو سیاره را پراکنده کند!
اصلا جوی که به نظر شما در حال پراکنده شدن است چگونه توانسته شکل بگیرد
همان طور که خود شما هم می دونید در یک منظومه اول ستاره مادر شکل می گیرد و بعد سیارات دور آن در ضمن مسلما در زمانی که ستاره مادر متولد شده قطعا ناپایداری های بیشتری داشته است و به ثبات نسبی نرسیده بوده است و بعد از آن در چنین شرایطی باید سیاره متولد شود!
خوب سیاره ای که توانسته در شرایط ناپایدار گازهای سرگردان رو به گرد خود جمع کنه آیا نمی تونه زمانی که ستاره اش به پایداری رسیده آنها رو حفظ کنه؟
در ضمن میدان مغناطیسی یک سیاره هر قدر هم قوی باشد از میدان ستاره مادر خود قوی تر نیست و با فاصله کم آنها تا ستاره مادر اثر میدان مغناطیسی آنها هم بسیار ناچیز می شه!

دوباره سلام بر شما و بر تمامی منجمان

البته با نظر شما که ابتدا ستاره شکل می گیرد بعدسیارات تا حدودی مخالفم
چراکه اگر به مکانیسم تولد منظومه ها به درستی بنگریم می توانید این مهم دریابید که ماده اصلی تشکیل دهنده منظومه هنگامیکه یک ستاره در حال شکل گیریه به طور مساوی این مواد توسط سیارات و ستارگان بلعیده می شود و هر جرمی بسته به جرمش از این ماده می مکد درست شبیه جاروبرقی ها که با افزایش توانشان افزایش مکندگی را دارند این سیارات که جرمی معادل چند جرم مشتری را دارند توان کشش و استفاده از این ماده اولیه را به نسبت بیشتر دارند البته خود ستاره نیز این مکش را به حدی فوق العاده بیشتر دارند باز برگردیم به بحث اول من می خواهم این را عرض کنم که ستاره همزمان با سیارات خود شکل می گیرد و به این دلیل است که سیارات غولی در فاصله های دورتری از خورشید قرار گرفته اند چون خورشید ما هم سهم سیارات سنگی رو برای خودش برداشته و آنها را بلعیده!!

و من با این حرفا احساس می کنم این سیاره نمونه ای از کوتوله های قهوه ای می باشد که با جرمی کم تر سعی داشته به مانند ستاره برسه اما به دلیل پرجرم ت بودن ستاره اولی نتوانسته به اندازه آن شود
اما به نظر بنده حقیر این مبحث در موارد اولیه نیازی به میدان مغناطیسی ندارد!

پس در جمع بندی عرایضم به این نکته اشاره می کنم که احتمالا این سیارات ستاره های نارسی هستند! و یا باید صبر کرد تا این ستاره جو سیاره را از بین ببرد

یک نکته دیگر را گوشزد کنم هنگامی که این کوتوله قهوه ای ما و ستاره اصلی در حال استفاده از ماده اولیه هستند ستاره اصلی مواد بیشتری را جذب می کند و کوتوله قهوه ای به دلیل نداشتن جرمی معادل با ستاره از ستاره اصلی جا می ماند وقتی که در درون ستاره اصلی چرخه اتمی رخ می دهد آنگاه کوتوله قهوه ای ما محکوم می شود که به عنوان یک سیاره باشد و ستاره اصلی بر آن چیره می شود..

بی صبرانه منتظر جوابم هستم!

درود

در اینکه مواد اولیه ای که یک منظومه را شکل می دهد شکی نیست
اما سن ستاره مادر بیشتر از سیارات اون است
به این دلیل که ستاره با آغاز فعالیت های خود مواد اطراف خودش رو در فضای پیرامونش پراکنده می کند!
همان طور که می دانید مواد سنگین تر کمتر دور می شوند و مواد سبک تر مثل گازها تا فاصله ای بیشتر از ستاره مادر قرار می گیرند و پس از پراکندگی با توجه به شرایط ستاره مادر و قدرت گرانش اون سیارات شروع به چرخش به دور آن می کنند ( اگر هم سن بودند که دیگر نمی توانستیم بگوییم که ستاره مادر است)



پس در نتیجه ستاره از سیارت زودتر شکل می گیرد و به فرم ثابتی دست پیدا می کند.
چه هنگام ممکن است سیاره در مجاورت ستاره مادر خود به جرمی نزدیک به جرم مشتری دست پیدا کند؟
در ضمن با توجه به جهت های بادهای خورشیدی قاعدتاً باید سهم گازهای سیارات سنگی نزدیک به خورشید به قسمت خارجی منظومه شمسی برود نه اینکه ستاره آن را جذب کند! (البته در بین راه می توان گفت که اسیر جاذبه غول های گازی بیرونی شود.)
نکته دیگر این است که ستاره قبل از انفجار اولیه و شروع به کار به فرم ستاره ای (سوخت هسته ای) تنها قبل از این شرایط گاز جذب می کند اما بعد از انفجارات اولیه به سرعت زیاد و با حجم بسیار بالا گازهای خود را از دست میدهد.
خورشید در هر ثانیه 100 هزار تن گاز می سوزاند و از دست می دهد.
اما راجع به ستارگان که فرمودید شاید کوتوله قهوه ای باشند!
برای تبدیل یک کره گازی به حداقل اندازه یک کوتوله قهوه ای به ناچار می بایست جرمی معادل 80 برابر مشتری داشته باشند اما سیارات گازی کشف شده تنها چند برابر مشتری هستند و نکته ی دیگر اینکه در تیتر خبر ها گفته شد که سیاره گازی کشف کردیم نه کوتوله قهوه ای!
امیدوارم که پاسخ سوال خود را بیابم!
با تشکر

درود

ببینن در کل علت اینکه این گاز ها به دور سیاره اصلی مانده است گرانش بالای این سیاره بوده است
اندر باب سخن شما که گفتید کوتوله های قهوه ای جرمی 80 برابر مشتری دارند من در اینجا ابراز تعجب می کنم البته مسئله ما چیز دیگری هست و من تنها توضیحی دیگر می دهم و این آن است که قرار بود کوتوله ها 80 برابر مشتری باشد پس چرا هنوز بر روی این مسئله که مشتری یک کوتوله قهوه ای است هنوز تحقیق می شود؟؟؟؟؟

حالا برگردیم به بحث اصلی اینکه چرا باد خورشیدی ستاره جوان, سیاره فرا خورشیدی اطراف آن را از هم نمی پاشاند

خوب باز چند عامل اینجا هست که من با اندکی تامل به آن رسیدم:

1-ستاره جرم کمی داشته باشد
2-باد خورشیدی ستاره کم باشد
3-سیاره جاذبه زیادی داشته باشد
4-جنس سیاره طوری باشد که در مقابل باد ها مقاوم باشد
5-جرم سیاره به حدی باشد که جاذبه آن با جاذبه ستاره برابری کند
6-....

خوب مورد های 1 و 2 به دلایل زیاد حذف هستند می ماند 3 تا 5!

ممکن است که سیاره جاذبه زیادی داشته باشه که معلول جرم زیاد اون سیاره است خوب سوال جدید!
چرا جرم سیاره زیاده؟ چون مواد تشکیل دهنده اش زیاد است!!
پاسخ خنده داره اما جای تامل دارد!

چرا مواد تشکیل دهنده آن زیاده؟ چون تراکم هسته ایش بالاس
حالا اگه تراکم هسته ای بالا بره چه رخ می دهد؟ ستاره کامل می شود یا ستاره کال (کوتوله قهوه ای)
چه موقع ستاره کامل می شود و چه موقع کال؟ وقتی که ستاره مقابلش از تراکم هسته ای یکسان یا بیشتری برخوردار باشه اونوقت این کال می شه و اما اگر ستاره کم تر باشه ستاره ما کامل میشه!

خوب بسیار خوب ......
اصلا امکان دارد که چنین رویدادی رخ دهد؟
بله چون منبع سوال ما برنامه آسمان شبه و من اون برنامه رو دیدم و خبر اصلی اون رو برای آسمان شب ایران خودم تهیه کردم می گم بله روی می ده
و یک سوال این بار من دارم؟
الان مگر مشتری سیاره نیست؟
پس چرا به اون می گویند کوتوله قهوه ای منظومه شمسی؟

حالا خودم به خودم جواب می دم!

بله هنگام تشکیل منظومه شمسی خورشید ما از اطراف خودش(تا مریخ)همه مواد را جذب کرده و باقی را به همتای خود مشتری داده اما مشتری ما بنا به دلایلی که هنوز بر روی آن کار می کنند مشتری رو کوتوله قهوه ای می نامند!

حالا چرا این سناریو برای عطارد اتفاق نیافتاده است؟

من پاسخ میدم چون عطارد سیاره کوچکیه و هسته کوچک داره پس گرانشی کم داره!قبول؟
حالا که این سیاره چند برابر مشتریه پس هسته اش هم چند برابر مشتریه! و گرانشش هم چند برابر مشتریه! و خلاصه کنم که باد های این ستاره جوان زور جو این سیاره چندین برابر مشتریی نمی آیند و آنها کماکان بر روی سیاره باقی می ماند


به امید گرفتن پاسخ تمامی سوالات

شاگرد تمامی منجمان دنیا

سلام
همان گونه که بر روی سیاره بودن و یا نبودن پلوتو بحث می کردند روی مشتری هم بحث می کنند و روی قمرهای مریخ و ...
در ضمن بنده با مرجع علمی معتبر ثابت می کنم که طبق دسته بندی فعلی مشتری غول گازی است و نه کوتوله قهوه ای ( منبع را در پست های بعدی حتما ذکر می کنم )
البته هم پلوتون و هم مشتری فعالیت خود را انجام می دهند حتی اگر ما آنها را از لیست خود خارج کنیم.
1.اکثر ستارگان کشف شده از دسته ستارگان گروه o و ستارگان پر نور و با گرما و جرم بسیار زیادی دارند.
مثلا فهم الحوت که آلفای صورت فلکی خود است.
2.اکثر آنها جوان بودند و ستارگان جوان فعالیت های خورشیدی زیادی دارند.
3. جنس سیاره ها از گاز است و آسیب پذیر در برابر فعالیت های خورشیدی.
4. اگر جرم آنها مساوی باشد
در آن صورت منظومه دچار مشکل می شد
سیاره به دور ستاره مادر نمی چرخید بلکه هر دوی آنها حول یک محور فرضی بین ستاره و سیاره می چرخند و اگر سیاره دیگری در مدار بود خارج می شد
اما فهم الحوت با همین شرایط است ( غول گازی نزدیک به مادر جوان ) و دو سیاره دارد.
در پاسخ به اینکه مگر مشتری سیاره نیست پس چرا می گویند کوتوله قهوه ای.....!
یک سوال من هم از شما دارم
مگر پلوتو سیاره نبود! پس چرا می گویند پلوتوئید و یا سیاره کوتوله!
( چون تقسیم بندی ها و معیارهای ما تفاوت کرد و نه پلوتو!)
چیزی که ما یافتیم در ماورای منظومه شمسی امروز جزو غول های گازی است، شاید فردا اسم جدید روی آنها بگذارند ( مثلا غولوئید!)
هسته مشتری هر چقدر هم بزرگ باشد اندازه سیارات داخلی نیست
در جواب پاراگراف آخر باید بگم که
قبل از اینکه خود سیاره بوجود بیاید ستاره مادر فعالیتش را آغاز کرده بود.
و در نتیجه سیاره فرصتی برای تولید جو و جذب گازهای سرگردان و حفظ آنها نداشته است.

درود

من به واقع نمی دونم چرا مسئله رو اینقدر بزرگ می کنین

خیلی ساده اس

جاذبه اون سیاره در مقابل ستاره مادر دوام آورده و توانسته جوشو حفظ کنه!

درست عرض نمی کنم؟

قبل از اینکه اون سیاره تبدیل به سیاره بشه ستاره مادر اونجا بوده!
در ضمن سیاره که نمی تونه 100% گازها خود رو از داخل هسته سنگی به دست بیاره اونم غول های گازی به اون عظمت!
پس با جاروب کردن گازهای اطراف جو خود را درست می کنند.
ستاره مادر مانع جذب گاز به وسیله سیاره می شود.

درود!!

خوب ببینین دیشب من حسابی بر روی سوال فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که من فاصله رو نمی دونستم البته حالا خدمت دوستان عرض می کنم که فاصله این سیاره مذکور تا ستاره مادر تنها نیمی از فاصله سیاره عطارد تا خورشید است(طبق گفته های استاد بزرگوارم آقای شیرمردی) اما من تناقض های زیادی را می بینم که جسارتا عرض می کنم:

ابتدا من فرض کردم که یک سیاره مفروض است و بعد با چند بار خواندن سوال به این نتیجه رسیدم که این سوال به برنامه آسمان شب بر می گردد!!!! البته این اشتباه از طرف من بوده است(نه اینکه فکر کنید من دارم شکسته نفسی می کنم نه بخدا!!! اولین پست رو بخوانین که نوشته آسمان شب! بعد من زیاد به اون توجه نکردم)
در برنامه آسمان شب راجع به ستاره فم الحوت و ستاره HR8799 بحث شد و آقای امین تفرشی نیز مهمان برنامه بودند و خبر های اصلی این رویداد رو آسمان شب ایران به طور اختصاصی کاور کرد:

http://www.nightsky.ir/content/view/643/76/

http://www.nightsky.ir/content/view/642/76/

جا داره که راجع به این خبر حسابی بحث کنیم اما اول یادآور می شم چند نکته اصلی را:

1-فاصله فم الحوت تا زمین 25 سال نوری می باشد و برای دانشمندان میدانستند در کنار این ستاره, سیاره ای هم وجود دارد چراکه در حلقه ای از گاز و غبار دورن ستاره آشفتگی هایی را مشاهده می کردند. و اولبن حدس در این باره وجود سیاره ای با جرمی نزدیک به جرم مشتری است که مدار آن تا فم الحوت حدود چهار برابر فاصله نپتون تا خورشید باشد.

پس این سیاره می توانید در فاصله ای بیشتر از این حرفها باشد و مطمئنا جو غلیظی بر آن حکمفرماست.... درست نیست؟



در بخش دوم مقاله لینک دوم داریم:


این سیارات از لحاظ دوری و نزدیکی به ستاره اصلی به ترتیب 24 و37 و 67 برابر فاصله زمین تا خورشید می باشند. دورترین سیاره جایی در نزدیکی صفحات غبار قرار دارد درست همانند مکانی در فراسوی مدار نپتون؛ که آن را اصطلاحا "کمربند کویپر" می نامند.

به نظر بنده حقیر اطلاعات مسئله غلط است..... و بعد از آن مسئله ایراد دارد!

و سیاره فرا خورشیدی که در آسمان شب راجع به آن بحث شداز دو مورد بیشتر نبودند

ودر نهایت باد های خورشیدی یک ستاره که هر چند بادوام باشد نمی تواند تاثیری بر جو یک سیاره فوق العاده غول پیکر آن هم در فاصله ای به این زیادی بگذارد و دیگر هیچ

احساس می کنم سوال حل شد!!!! درست نیست؟

اما از حق نگذریم سوال بسیار سنگینی بود!!!

ارادتمند

احمد الستی!

سلام
واقعا از شما ممنونم
شما می توانید با مراجعه به آرشیو برنامه آسمان شب متوجه بشید که سوال را چگونه مطرح کردند؟
و چه اطلاعاتی راجع به آنها به بینندگان دادند!
در صورت اینکه فاصله آنها به این مقادیر باشه! اصلا جای تعجب نداره که غول گازی شدند!
اما در این بین یکی از این دو خبر ( جسارتاً خبر آقای الستی و یا آقای تفرشی ) صحت نداشته و باعث ایجاد دوگانگی شده است!
امیدوارم پی گیری کنید و مشکل بوجود آمده را برطرف کنیم.