تالار گفتگو ستاره‌شناسان

بیشتر شبیه خاطره است ولی جا داره اینجا بگم(چون برای همه اتفاق افتاده)

امروز داشتم برای مامانم از سحابی ها و کهکشانها از ایننجور چیزا میگفتم.
از جایی که مامانم به نجوم علاقه ای نشون نمیده حرفای منو درست گوش نمی داد منم کم نمی اوردمو مدام میگفتم و میگفتم (خیلی دوست دارم به نجوم علاقه مند بشه ولی نمیشه) خلاصه بعد از 20دقیقه بهم گفت
:اسی(اسم مستعار)
گفتم:ها
گفت:بسه
گفتم:هنوز جبار مونده ها..!!!:grin:
گفت:جبار بخوره تو سرت سردرد گرفتم. اصلا هر چی میخای بگو فقط انقدر رو اعصابم راه نرو
با یه لبخند ملیح گفتم: یه 16 اینچ . قیافه مامانم تو اون لحضه: :mad:
اینجور اماتورهایی هستیم ما8-)

بله. همونطور که گفتین این ویژگی ها همگانی هست. به این دلیل دوستان نباید به خودشون بست بدن.

دقت کردین وقتی این موجودات (ستاره شناسان) میخوان رنگ دیوار های اتاقشون رو انتخاب کنن با اصرار میخوان یه سرس رنگ تیره که به قول خودشون نماد اسمان شب اونم بدون الودگی نوری رو انتخاب کنن یا اگر میخوان نقاشی کنن دیوارا رو میرن یه البوم عکس از سیاره ها و کهکشان ها میارن نشون اینیارو نقاش بیچاره میدن که واسشون بکشه اونم تو دل خودش میگه بابا این یارو یه تخه ش کمه!!!!!!!
اخرش هم حرف حرف خودشون میشه و یه دیوار اسمونی گیرش میاد
البته یه استثناهایی هم داریم که مامانا پیروز میدان میشن و اگه بچه شون دختر باشه گیر اون دخترک بیچاره یه دیوار با رنگ صورتی و یاسی میاد فک کنم گیر پسرا هم یه دیوار از توپ فوتبال یا ماشین های مسابقه بیاد

یه چیز دیگه کشف کردم منجمان هیچ گاه کلمه حیات و حیاط رو در املا جابجا نمینویسن
اگر هم دیدن جایی یه کسی اشتباه نوشته بهش کارت قرمز میدن