تالار گفتگو ستاره‌شناسان

Robonaut 2 نسل آینده ربات های حرفه ای . توسعه و ساخت توسط ناسا و جنرال موتور

به نظر می رسد که دوران طولانی داستان ها و فیلم های تخیلی با ربات هایی انسان نما رو به پایان است ، و برای کسانی که روزگاری چنین چیزهایی را خنده دار و غیرممکن می خواندند کم کم شرایط دگرگون می شود. با نگاهی به گذشته های دور تا به امروز، می توان گفت که انسان همیشه مسائل بسیاری را غیرممکن دانسته که پیشرفت علم آنرا ممکن نموده است. http://www.noojum.com/images/stories/new...onaut2.jpg

R2 نام نسل جدیدی از ربات های انسان نما می باشد که با همکاری مهندسین ومتخصصین دو سازمان بزرگ جهان در حال ساخت می باشد.ربات هایی با هوش بسیار بالا که قادر به کار و فعالیت در کنار سایر مردم هستند. NASA و General Motors در یک پروژه تیمی در جهت تسریع پیشرفت ربات های نسل آینده و سایر تکنولوژی های مورد استفاده در صنعت هوافضا و حمل و نقل به هم پیوسته و مشغول به کار شدند.



مهندسان ناسا و جنرال موتور بر طبق قراردادی که هردو در مرکز فضایی جانسون به امضا رسانده اند در تلاش برای ساخت یک ربات شبیه انسان جدید می باشند که قادر خواهد بود دوش به دوش انسان ها کار کند. با استفاده از سیستم های کنترلی بسیار پیشرفته، سنسورها و تکنولوژی های بصری، ربات های آینده قادر به یاری رساندن فضانوردان در ماموریت های پرخطر فضایی خواهند بود و همچنین به ( GM ( General Motors کمک خواهند نمود تا بتواند سیستم های ایمنی ماشین آلات و اتومبیل های خود را بالا ببرد.



این دو سازمان ونیز با کمک مهندسین سیستم های های فضایی هاستون، دست به توسعه و ساخت نسل جدیدی ازرباتی که پیش از این Robonaut خوانده می شد زده اند. با اینحال این ربات نسل جدید که (R2 (Robonaut 2 نام دارد سریعتر، ماهرتر و از نظر فنی و تکنولوژی بسیار پیشرفته تر می باشد. این ربات قادر به استفاده از دست هایش برای انجام کارهایست که پیش از این توسط انسان صورت می گرفت. R2 قادر است تا با امنیت کافی در کنار مردم کار کند و به این سبب هم در زمین و هم در ماموریت های فضایی بسیار مورد استفاده قرار خواهد گرفت.


http://www.noojum.com/images/stories/new...onaut4.jpg


به گفته داگ کوک مدیر سیستم های اکتشافی از مرکز فرماندهی ناسا در واشینگتون : " این جهش عظیم درعلم ربوتیک آینده روشنی را با خود همراه خواهند داشت، نه تنها برای ناسا، بلکه برای تمام ملل".

همچنین اضافه می کند: "من در رابطه با این فرصت های جدید برای انسان ها بسیار هیجان زده ام و اکتشافات ربوتیک با اینگونه ربات های دارای هوش، توانایی ها و کاربردهای بسیاری را به همراه خواهد داشت. "


http://www.noojum.com/images/stories/new...onaut3.jpg


ناسا و جنرال موتور برای ساخت نسل جدیدی از ربات ها به یکدیگر پیوسته اند . این ربات که R2 نام دارد به گونه ای طراحی شده تا قادر قادر به استفاده از انواع ابزارها دوش به دوش انسان ها می باشد

ایده استفاده از ربات های شبه انسان که قادر به استفاده از دست هایشان در انجام کارهای پیچیده باشند، یک ایده کاملاً جدید در صنعت هوافضا نمی باشد.

درحقیقت Robonaut اصلی که به صورت یک ربات شبه انسان برای مسافرت های فضایی طراحی شده بود، 10 سال پیش به شکل شبیه سازی های نرم افزاری با همکاری دو تیم "روبوتیک و شبیه سازی مرکز جانسون" و "آژانس پژوهشی پروژه های دفاعی" ساخته شده بود. در طی این دوره ده ساله، ناسا تجربیات و نظریات فنی بسیار مهمی در ساخت تکنولوژی های ربوتیک برای کاربردهای فضایی بدست آورده، که این توانایی ها به آغاز دوره جدیدی از اکتشافات فضایی کمک خواهند نمود.



به گفته مایک کوتس ، مدیر مرکز جانسون " در حال حاضر تمام تلاش ما برای ساخت ماشین هایی می باشد که می توانند به کارانسان ها و همچنین اکتشافات فضایی کمک نمایند...ربات هایی که قادربه کار در کنار انسان ها، و یا رفتن به مکان هایی هستند که برای انسان ها بسیار خطرناک و با ریسک بالا می باشد. ماشین هایی مانند Robonaut توانایی ما را در ساخت و اکتشافات بالا خواهند برد. "



ناسا و جنرال موتور تاریخچه بلند و گرانبهایی از همکاری ها در زمینه تکنولوژی های کلیدی دارند. این همکاری ها در 1960 با توسعه سیستم های کنترلی ماموریت های آپولو آغاز شد. جنرال موتور همچنین نقش حیاتی را در پیشرفت Lunar Rover Vehicle ، اولین وسیله نقلیه ای که در ماه از آن استفاده شد دارد.


منبع : کهکشان رباتیک

http://smartgirls4artavil.blogfa.com/cat-9.aspx

بنابراین بر اساس شواهد و قرائن که واقعیتهای علم روز رو معرفی میکنند ما میتوانیم بگیم که البته بر حسب همون فرض واقعی علمی هم روبات کارگر داریم و هم نیروی انسانی که شامل مهندسین _ تکنسینها و نیروهای کارگر و سایر امکانات دیگر:wink: پس شروع به ساخت کلونی میکنیم

نمونه ای از نقشه اولیه شهر : [ATTACH=CONFIG]1526[/ATTACH]

[ATTACH=CONFIG]1532[/ATTACH]
[ATTACH=CONFIG]1533[/ATTACH]

[ATTACH=CONFIG]1529[/ATTACH]

اما شهری رو که قراره بسازیم و ان را به تکامل برسونیم :

[ATTACH=CONFIG]1530[/ATTACH]

البته این هم هست نوعی دیگر :

[ATTACH=CONFIG]1531[/ATTACH]

حالا باید مراحل ساخت عمقی شهر رو شروع کنیم:p
با ایجاد پوشش جو گلخانه ای برای هر ساختمان میتوان آن ساختمان را ایجاد و از هر گونه آسیب شهاب سنگی به دور دانست البته حدودا. شکلی که میگره باید شکلی باشه کمی متفاوت با اشکال زمینی اون هم به خاطر جاذبه کم نسبت به زمین. و همچنین به خاطر جو ایجاد شده حالا به خاطر تنفس و آسودگی باز هم به خاطر جو و نیروی جاذبه

اما مسئله ای که پیش میاد اینست که آیا متونیم به همین ترتیب بالای کوه رصدخانه ساخت? جوی که باید در آنجا ایجاد کرد چگونه است? در برابر نیروی جاذبه چگونه عمل خواهد کرد:confused:

در برابر طوفانهای شدید مریخ باید چه کار کرد? آیا به جو صدمه میزند:confused: الته اینو میگم به خاطر اینکه طوفانهای بسیار شدیدیست و کاملا هوا رو آلوده میکنه:-( همچنین این جو چقدر در برابر اشعه های فرابنفش و فرو سرخ و اشعه ایکس و غیره که بسیار هم میباشند و در مجموع آنها را پرتوهای کیهانی مینامند مقاوم است:confused: البته نظریه ای به ساخت جو با محافظ شیشه یا ژلاتین داده شده است اما اگر از شهر بیرون اومدیم چی:confused: یعنی لباسی هست بسیار قوی که مارو در برابر این پرتوها به مدت ساعات بسیاری حفظ کنه? اما بهترین جو جو گلخانه ای است که از بسیاری جهات نسبت به ژلاتین و شیشه برتر است و همکنون هم ساخته شده است.

وقتی میخایم بریم به بیرون از شهر و سطحشو بگردیم برای جستجو و کنکاش خوبه نظریه هایی در پست های قبلی داده شده:!: پس حدودا تا به اینجای کار مشکل حله.

البته در پی این هستیم که برای کل سیاره جو بسازیم تا دیگه مجبور به این سختیها نباشیم و ساخت جو هم به وسیله باکتریهایی انجام میشه که اکسیژن تولید میکنند

Stop. گازشو گرفتى دارى ميريا. بذار بچه ها هم بيان نظر بدن.
در مورد گلخونه ها بگم كه هيچ محافظتى در برابر شهابسنگ ها ندارن. فقط چون كوچيكتر شدن، احتمال برخورد باهاشون كمتره. اين پوشش ها به خودى خود در مقابل پرتو هاى مضر چه فرا بنفشو ايكس و گاما، چه باد هاى خورشيدى و كيهانى محافظتى انجام نميدن، ولى ميشه براشون چنين فاكتور هايى رو در نظر گرفت.

اقا اين عكس ها و نقشه هاتون نشون داده نميشن.

اينجا چه خبره من چند روزي نبودم

Regulus نوشته: اقا اين عكس ها و نقشه هاتون نشون داده نميشن.

تصاویرم رو چک کردم یعنی دوباره آپلود کردم اما همونطوری بنابراین با مدیر سایت در میان گذاشتم تا ببینیم چی میشه:confused: در ضمن پسوند خاصی هم نیست که اجرا نشه دیکه نمیدونم...:confused:

sahand نوشته: اينجا چه خبره من چند روزي نبودم

به به سهند خان رسیدن بخیر :p امسال دوست 10 سال پیش آشنا اینجا یک خبرایی شده و اون هم اینه که گازشو گرفتم و رفتم تا رسیدم به ساخت کلونی یا صنعت پیشرفته مریخیhock: و حالا دارم یا داریم ادامه میدیم:roll: تو هم هر چی داری بریز وسط زیرا بدجوری دارم به بمبست میرسم البته امیدوارم قبلش یه مطالعه ای بکنی پستهای قبلی رو بد نیست:grin:

امکان حیات در مریخ وجود دارد

تاکنون ماموریت های گوناگونی برای تست لایه های سطحی مریخ ، با امید به وجود حیات در خاک مریخ و یا فراهم آوردن شرایطی برای حیات درآن به این سیاره فرستاده شده است. این سوال که آیا زندگی در فرم باکتری ها (و یا حتی اشکال عجیب و غریب و ناشناخته تر) در مریخ وجود دارد و یا خیر به شدت مورد بحث بوده و هنوز به جواب قطعی بله یا خیر نیازمند است!

آزمایشات انجام شده در زمین که بر مبنای شبیه سازی شرایط مریخ و اثرات آن بر باکتری های زمینی می باشد، نشان داده است که حیات برای گونه های خاصی از باکتری ها در مریخ کاملاً امکان پذیر بوده و آنها قادر می باشند تا در محیط خشن و شرایط سخت مریخ به حیات خود ادامه دهند.


تیمی به رهبری جوزپه گالتا از گروه ستاره شناسی دانشگاه پادووا ، شرایط فعلی مریخ را شبیه سازی نموده و پس از آن چندین نمونه از باکتری های گوناگون را در این شبیه سازی قرارداده تا حیات آنها را مورد برسی قرار دهند.

شبیه ساز که (Laboratorio Italiano Simulazione Ambienti) LISA نامیده شده است ، شرایطی معادل به مریخ با درجه حرارت بین 23 تا منفی 80 درجه سانتی گراد و اتمسفری با 95% CO2 و فشار بسیار پایین 6-9 میلی بار و تابش بسیار قوی اشعه ماورا بنفش را ایجاد نمود.

Bacillus pumilus ، گونه خاصی از باکتری ها که قادر است بر سطح مریخ زندگی کند

نتایج بسیار شگفت انگیز بدست آمده نشان داد که گونه هایی از باکتری ها حتی تا 28 ساعت قادر به ادامه حیات در این شرایط هستند ، و این در حالیست که هیچ نقطه ای در زمین دارای چنین شرایط محیطی و جوی با چنین حد بالایی از تابش اشعه ماورائ بنفش نیست.



با توجه به تمام این داده ها و همچنین داده های بدست آمده از مرخ نورد فونیکس در سال گذشته، بخصوص کشف پرکلراتها، ادامه جستجو برای حیات در مریخ هنوز امری لازم و مثبت به نظر می رسد.

اگرچه این کشف تایید قطعی بر زندگی در مریخ و وجود حیات در آن نیست، با این حال نشان می دهد که حتی اگر در ظاهر سیاره ای دارای شرایط بسیار سخت و نامناسب برای زندگی است، با این حال امید برای وجود حیات در آن وجود دارد.



منبع : سایت نجوم ایران

لطفا برای باغ من در مریخ، یک گلخانه طراحی کنید

نجوم - با اعلام سیاست*های جدید ناسا و پیش*بینی ارسال اولین موجودات زمینی به سیاره سرخ تا دو-سه دهه آینده، دانشمندان در جستجوی راه*حلی برای تولید اکسیژن، آب و غذا در سطح سیاره مریخ برآمده و باکتری*هایی را روی زمین یافته*اند که می*توانند سیاره سرخ رابرای میزبانی گیاهان زمینی آماده کنند.
فروردین گذشته بود که باراک اوباما در مرکز فضایی کندی از ارسال اولین موجودات زمینی به مدار سیاره سرخ تا اواسط دهه 2030 / 1410 خبر داد. اگر چنین اتفاقی بیفتند و همه نقشه*ها به خوبی پیش رود، می*توان گفت که ناسا، پس از این که برنامه آپولو را در دهه 1960 / 1340 برای فرود بر ماه اجرا کرد، مرحله جدیدی از اکتشافات فضایی را کلید خواهد زد.
به گزارش نیوساینتیست، رفتن به مریخ یک قدم بزرگ است، اما قطعا ایجاد شرایطی برای دوام آوردن بر روی این همسایه فضایی قدمی بزرگ*تر از آن خواهد بود. از همان وقتی که صحبت از مهاجرت به مریخ به میان آمد، دانشمندان زیادی در مراکز تحقیقاتی متعدد به انواع و اقسام آزمایش*ها دست زدند تا بتوانند شرایط سکونت را مساعد کنند. در یکی از این آزمایش*ها دانشمندان موفق شدند میکروارگانیسم*هایی تولید کنند که قادرند سنگ*های مریخی را به خاک تبدیل کنند، اکسیژن مورد نیاز برای تنفس را تولید، آب را تصفیه و زباله*ها را بازیافت کنند. قرار است از این کلونی*های میکروبی به عنوان اولین عناصر سازنده باغ*های مریخی استفاده شود.
کارل اولسون فرانسیس از موسسه تحقیقات علوم فضایی دانشگاه اپن در انگلستان به همراه تیم تحقیقاتیش در آزمایشی موفق شدند کپسولی پر از نمونه*های سنگ*های دریایی را، که مأوایی برای طیف وسیعی از میکروب*ها مثل سیانوباکتری*های فتوسنتزکننده بودند، به وسیله راکت سایوز به مداری کم*ارتفاع از سطح زمین بفرستند. آن*ها محتویات این کپسول را در معرض فضای خلاء قرار دادند و دریافتند مقدار زیاد پرتوهای فرابنفش در مریخ باعث عقیم شدن هر چیزی خواهد شد، بنابراین تمامی باغ*های مریخی باید توسط یک گلخانه محافظت شوند.
این آزمایش همچنین تاییدی بر این فرضیه بود که سلول*های زنده می*توانند در فضا به وسیله سنگ*های آسمانی جابجا شوند. به عبارت دیگر وقتی یک شهاب*سنگ به سطح یک سیاره برخورد می*کند ممکن است ذره*هایی از سنگ*های حاوی میکروارگانیسم*های زنده را به به فضا پرتاب کند و اگر این موجودات بتوانند خلاء فضا را تحمل کنند، با قرار گرفتن روی سطح سیاره*ای دیگر می*توانند دوباره رشد خود را آغاز کنند. شکی نیست که موجودات طراحی شده برای باغ*های مریخی هم باید توسط سفینه فضایی به آن*جا منتقل شوند.
گفته می*شود که سیانوباکترهای فتوسنتزکننده کاندیدای خوبی برای استفاده طولانی مدت در ماموریت*های فضایی هستند، چون می*توانند یک تولیدکننده اولیه باشند. همین خاصیت آن*ها بود که آزانس فضایی اروپا آن*ها را به عنوان قسمتی از سیستم بازیافت*کننده خود در نظر گرفت.
تحقیقات دانشمندان نشان داده است که مریخ جای خیلی بدی هم برای احداث باغ*های غیرزمینی نیست. دمای استوای مریخ در اواسط تابستان 20 درجه سانتی*گراد است و اتمسفر آن 95 درصد دی*اکسیدکربن دارد. این*ها خبرهایی شگفت*انگیز و امیدبخش برای فتوسنتز است، اما خبر بد این است که مشکل اساسی باغ*های مریخی، فقدان خاک است.
اولین باغبانی که وارد مریخ شود، فقط می*تواند کودها را به سنگ*های قابل خاک شدن مریخ بیافزاید و گیاهانی را پرورش دهد؛ اما در درازمدت باید بتواند راهی برای تبدیل بازالت آتشفشانی، که سطح وسیعی از مریخ را پوشانده است، به خاک و یا هرنوع ساختار حمایتی دیگری برای گیاه پیدا کند.
شاید باکتری*های بازالت*خوار پاسخ مناسبی برای این مشکل باشند؛ راهکاری که پول ویلکینسون از دانشگاه اپن ارائه داده است. این محقق در صخره*های بازالتی ایسلند به دنبال ارگانیسم*هایی است که بتوانند در مریخ زنده بمانند و سنگ*های مریخ را به مکانی برای پرورش گیاه تبدیل کنند.
ویلکینسون همچنین در تحقیقات خود به این نتیجه رسید که پادشاه واقعی فرایند خاکسازی، گلسنگ*ها هستند. خوشبختانه این گلسنگ*ها که کلونی آن*ها روی اغلب صخره*های مرطوب روی زمین پیدا می*شود، جزو موجوداتی هستند که در آزمایشات شبیه*سازی فضا هم تحمل زیادی نشان داده*اند.
یک تیم دیگر تحقیقاتی نیز به سرپرستی جین پییر دوورا از موسسه تحقیقات گیاهی برلین، گلسنگ*ها را در شرایطی مشابه با آن*چه در برخی قسمت*های مریخ یافت می*شود، البته بدون مقادیر کشنده پرتوهای فرابنفش، قرار داد و نشان داد که می*توانند فتوسنتز کنند.
البته هیچ یک از این گفته*ها به این معنی نیست که مریخ در معرض تغییرات جدی معدنی است. لااقل در آینده*ای نزدیک چنین اتفاقی نخواهد افتاد؛ اما باید گفت که عناصر شروع کننده برای مهاجرت زمینی*ها به سیاره سرخ درحال جور شدن با یکدیگر هستند.
تنها چیزی که باقی مانده، محافظت باغ*های مریخی از پرتوهای کشنده فرابنفش است. مریخ لایه ازن ندارد که بتواند این اشعه را فیلتر کند، اما شاید بتوان با تغییر دادن مریخ، آن را هرچه بیشتر شبیه زمین کرد. لازمه این اتفاق هم گازهای گلخانه*ای مثل سی.اف.سی*ها هستند که در مقادیر زیادی وارد جو مریخ شوند و آن را گرم کنند؛ شاید در آن زمان بتوان یک لایه مشابه ازن برای مریخ ساخت.
اگر تمامی این اتفاقات بیفتند و مریخ قابل سکونت شود، مرحله بعدی تنظیم یک دستورالعمل حفاظتی سیاره*ای است که هدف آن، جلوگیری از آلوده شدن سیاره*های دیگر به زندگی خاکی و زمینی باشد!