03-05-2007, 07:07 AM
ستارگان به طور مداوم از زمانی که کهکشان،شکل گرفته یعنی حدود 10 ملیون سال پیش به وجود آمده اند ما به دو دلیل به این علت پی میبریم.اول این که خورشید تنها 5ملیون سال است که متولد شده و نسبت به ستارگان قدیمی تر در کهکشان می توان گفت خورشید یک ستاره تازه وارد به شمار می رود.
دوم اینکه ما ستارگان آبی و داغی همچون اسپیکا(سنبله)که یک ستاره رشته اصلی است را میتوانیم ببینیم.این ستارگان از عمر کمی برخوردار هستند .در حقیقت،ستاره ای مثل اسپیکا تنها 10 ملیون سال پیش به وجود آمده باشد.بنا بر این،می توانیم نتیجه بگیریم که این ستاره یک ستاره جدید در کهکشان به شمار می رود.کلید درک و فهم شکل گیری ستارگان ،ارتباط بین ستارگان جوان و ابر های گازی است.در جاهایی که گروهی از جوانترین ستارگان یافت می شود،ما میتوانیم ابر های بزرگ گازی شکل را ببینیم که توسط نورانی ترین و داغ ترین ستارگان جدید می درخشند.مانند سحابی زیبای جبار.
اگر چه اختر شناسان امروزه می توانندیک پیش ستاره را قبل از آغاز درخشش شکار کنند.ولی ما نشانه تولد حقیقی ستارگان را موقعی می گیریم که چرخه پروتون-پروتون را آغاز میکند . حتی در آن موقع هم انقباض ستاره ادامه می یابد تا نیرویی به سوی خارج فشار آن دقیقاًبا نیرویی به سمت داخل گرانی در هر نقطه درون ستاره متعادل شود .حالتی که آنرا تعادل هیدروستاتیکی می نامیم.این حالت پایدار احتمالاًبه صورت یک توقف ساده ِ انقباض صورت نمی گیرد.بلکه طی دورانی انجام می پذیرد که در ان ابعاد ستاره پی در پی کم و زیاد می شود و برونداد نوری آن متغیر به نظر میرسد.
*تعادل هیدروستاتیکی:
حالتی که که جاذبه گرانشی رو به درون با نیروی فشار روبه بیرون در هر نقطه ی درون یک ستاره متعادل میشود.
:wink:
دوم اینکه ما ستارگان آبی و داغی همچون اسپیکا(سنبله)که یک ستاره رشته اصلی است را میتوانیم ببینیم.این ستارگان از عمر کمی برخوردار هستند .در حقیقت،ستاره ای مثل اسپیکا تنها 10 ملیون سال پیش به وجود آمده باشد.بنا بر این،می توانیم نتیجه بگیریم که این ستاره یک ستاره جدید در کهکشان به شمار می رود.کلید درک و فهم شکل گیری ستارگان ،ارتباط بین ستارگان جوان و ابر های گازی است.در جاهایی که گروهی از جوانترین ستارگان یافت می شود،ما میتوانیم ابر های بزرگ گازی شکل را ببینیم که توسط نورانی ترین و داغ ترین ستارگان جدید می درخشند.مانند سحابی زیبای جبار.
اگر چه اختر شناسان امروزه می توانندیک پیش ستاره را قبل از آغاز درخشش شکار کنند.ولی ما نشانه تولد حقیقی ستارگان را موقعی می گیریم که چرخه پروتون-پروتون را آغاز میکند . حتی در آن موقع هم انقباض ستاره ادامه می یابد تا نیرویی به سوی خارج فشار آن دقیقاًبا نیرویی به سمت داخل گرانی در هر نقطه درون ستاره متعادل شود .حالتی که آنرا تعادل هیدروستاتیکی می نامیم.این حالت پایدار احتمالاًبه صورت یک توقف ساده ِ انقباض صورت نمی گیرد.بلکه طی دورانی انجام می پذیرد که در ان ابعاد ستاره پی در پی کم و زیاد می شود و برونداد نوری آن متغیر به نظر میرسد.
*تعادل هیدروستاتیکی:
حالتی که که جاذبه گرانشی رو به درون با نیروی فشار روبه بیرون در هر نقطه ی درون یک ستاره متعادل میشود.
:wink: