09-21-2011, 03:15 PM
درمورد سحابیها توی این تالار توضیحات جامعی توسط اعضاء داده شده. لطفاً از ایجاد تاپیک های تکراری به شدددددت بپرهیزید .==>تاپیک كهكشان ها، سحابی ها، و خوشه ها
صفحات: 1 2
09-21-2011, 03:15 PM
09-25-2011, 04:59 PM
پس ادامه نمیدین؟
09-25-2011, 05:29 PM
[COLOR="#0000FF"]Lightbulb انواع سحابی ها
سیاره ها ممکن است واقعا در شکل سحابی های سیاره نما نقش داشته باشند!
سحابی گربه
«سحابی های سیاره نما» بجز اسمشون، هیچ ربطی به سیاره ها ندارند. این نام را منجم و رصدگر بزرگ آسمان، ویلیام هرشل حدود 300 سال پیش به سحابی هایی که از درون تلسکوپش شبیه سیاره دیده می شدند، اطلاق کرد. این اجرام، در واقع پوسته های درحال رشد گازو غبار هستند که ستاره ها در نزدیکی پایان عمر خود به درون فضا پف می دهند! توده ی گازی که از سحابی به بیرون پف کرده در میان فضا به آهستگی بزرگ و بزرگتر می شود. بعضی از این سحابی ها از درون تلسکوپهای آماتوری شبیه سیارات هستند، به همین دلیل سحابی های سیاره نما نامیده می شوند. ولی در واقع هیچ ارتباطی با سیارات ندارند.
سحابی مستطیل قرمز
ولی صبر کنید! گویا سیاره ها هم به هر حال نقشی دارند!!
ستاره شناسان در دانشگاه روچستر، دریافته اند که ستارگان کم جرم و شاید سیارات پرجرم می توانند روی شکل زیبا و بادکرده ی سحابی های سیاره نما تأثیر داشته باشند.
سحابی پروانه
بیشتر ستارگان با جرم میانه، مثل خورشید خودمان، زندگی خود را با ایجاد یک سحابی سیاره نما به پایان می برند. حتی با اینکه این قبیل ستارگان چند میلیارد سال عمر می کنند، این مرحله حدود چند ده هزار سال طول می کشد. ستاره سوختش تمام می شود، هسته اش منقبض می شود، و لایه های بیرونیِ جَوَش را به درون فضا می فرستد. این پوسته ی درحال انبساط ممکن است کاملا کروی باشد ولی تحت تأثیر عواملی، پیچ بخورد و کشیده شود.
سحابی تخم مرغ
ستاره شناسان همیشه این پدیده ی تغییر شکل سحابی های سیاره نما، را به نیروهای قوی مغناطیسی مرتبط می دانستند. ولی ممکن است سیاره ای پرجرم، که بدور ستاره ی مرکزی می گردد با تأثیرات گرانشی خود در شکل سحابی نقش داشته باشد.
تیم روچستر بر روی ارتباط بین گازهای درحال خروج از یک ستاره ی در حال مرگ و سیارات درحال چردش بدور ستاره مطالعه می کنند. زمانی که سیاره در یک مدار بسیار وسیع باشد، گرانش اش مقداری از توده ی مواد را بدور مدارش می کشد. این کار امواجی مارپیچی در مواد سحابی که در حال دور شدن از ستاره هستند ایجاد می کند.
این سیاره تأثیری کاملا متفاوت، نیز می تواند روی مواد داشته باشد: سیاره مواد را به سرعت بسیار زیاد می چرخاند و بدرون صفحه ی بزرگی بدور ستاره پرتاب می کند. این کار ممکن است با میدان مغناطیسی همکاری کند و مواد را به صورت جتهایی از قطبین به بیرون بپراکند.
[/COLOR]
سیاره ها ممکن است واقعا در شکل سحابی های سیاره نما نقش داشته باشند!
سحابی گربه
«سحابی های سیاره نما» بجز اسمشون، هیچ ربطی به سیاره ها ندارند. این نام را منجم و رصدگر بزرگ آسمان، ویلیام هرشل حدود 300 سال پیش به سحابی هایی که از درون تلسکوپش شبیه سیاره دیده می شدند، اطلاق کرد. این اجرام، در واقع پوسته های درحال رشد گازو غبار هستند که ستاره ها در نزدیکی پایان عمر خود به درون فضا پف می دهند! توده ی گازی که از سحابی به بیرون پف کرده در میان فضا به آهستگی بزرگ و بزرگتر می شود. بعضی از این سحابی ها از درون تلسکوپهای آماتوری شبیه سیارات هستند، به همین دلیل سحابی های سیاره نما نامیده می شوند. ولی در واقع هیچ ارتباطی با سیارات ندارند.
سحابی مستطیل قرمز
ولی صبر کنید! گویا سیاره ها هم به هر حال نقشی دارند!!
ستاره شناسان در دانشگاه روچستر، دریافته اند که ستارگان کم جرم و شاید سیارات پرجرم می توانند روی شکل زیبا و بادکرده ی سحابی های سیاره نما تأثیر داشته باشند.
سحابی پروانه
بیشتر ستارگان با جرم میانه، مثل خورشید خودمان، زندگی خود را با ایجاد یک سحابی سیاره نما به پایان می برند. حتی با اینکه این قبیل ستارگان چند میلیارد سال عمر می کنند، این مرحله حدود چند ده هزار سال طول می کشد. ستاره سوختش تمام می شود، هسته اش منقبض می شود، و لایه های بیرونیِ جَوَش را به درون فضا می فرستد. این پوسته ی درحال انبساط ممکن است کاملا کروی باشد ولی تحت تأثیر عواملی، پیچ بخورد و کشیده شود.
سحابی تخم مرغ
ستاره شناسان همیشه این پدیده ی تغییر شکل سحابی های سیاره نما، را به نیروهای قوی مغناطیسی مرتبط می دانستند. ولی ممکن است سیاره ای پرجرم، که بدور ستاره ی مرکزی می گردد با تأثیرات گرانشی خود در شکل سحابی نقش داشته باشد.
تیم روچستر بر روی ارتباط بین گازهای درحال خروج از یک ستاره ی در حال مرگ و سیارات درحال چردش بدور ستاره مطالعه می کنند. زمانی که سیاره در یک مدار بسیار وسیع باشد، گرانش اش مقداری از توده ی مواد را بدور مدارش می کشد. این کار امواجی مارپیچی در مواد سحابی که در حال دور شدن از ستاره هستند ایجاد می کند.
این سیاره تأثیری کاملا متفاوت، نیز می تواند روی مواد داشته باشد: سیاره مواد را به سرعت بسیار زیاد می چرخاند و بدرون صفحه ی بزرگی بدور ستاره پرتاب می کند. این کار ممکن است با میدان مغناطیسی همکاری کند و مواد را به صورت جتهایی از قطبین به بیرون بپراکند.
[/COLOR]
09-25-2011, 05:43 PM
سحابی ها(Nebulas)
در بین ستاره ها فضایی وجود دارد که فضای میان ستاره ای نامیده می شود.
بین این فضای میان ستاره ای ابرهای وسعی که عمدتا در ساختار خود هیدروژن(Hydrogen) دارند فراگرفته اند که آن ها سحابی می نامند.
سحابی هایی که در آسمان دیده می شوند خود نیز درخشنده نیستند بلکه ستارگان اطراف آن ها ، آن ها را برای ما نمایان می کند.
چگالی سحابی ها هزاران مرتبه بیشتر از ماده میان ستاره ای است.
سحابی ها انواع مختلف دارند که به هرکدام از آن ها به طور مختصر می پردازیم.
سحابی های گسیلشی
این سحابی ها بسیار داغ و درخشان هستند و ستارگانی که در اطراف باعث روشنی آن ها می شوند اغلب از گونه طیفی O یا B هستند. در این سحابی ها نور فرا بنفش ستاره های اطراف باعث برانگیخته شدن عناصر(یعنی از دست دادن الکترون با گرفتن انرژی) هیدروژن و اکسیژن می شوند که موجب گسیل نور مشخصی از آن ها می شوند. معروفترین سحابی گسیلشی سجابی جبار(M42) در صورت فلکی جبار است.
سحابی جبار
سحابی های بازتابی
اگر ستارگان اطراف سحابی سردتر از گونه طیفیB باشند باعث می شوند که سحابی نتواند نور را گسیل کند. طیف این سحابی ها با طیف ستارگان اطراف یکی است. نمونه بارز این سحابی ها در اطراف خوشه پروین یافت می شوند.
خوشه پروین(M45)
سحابی ها تاریک
این سحابی ها در اطرافشان ستاره ای وجود ندارد و همانطور که گفتیم سحابی ها از خود نوری ندارند و نور را از ستارگان اطراف می گیرند ، پس این سحابی ها دیده نمی شوند و از این رو به آن ها سحابی های تاریک گفته می شود. معروفترین سحابی تاریک سحابی سر اسب در صورت فلکی جبار است.
در بین ستاره ها فضایی وجود دارد که فضای میان ستاره ای نامیده می شود.
بین این فضای میان ستاره ای ابرهای وسعی که عمدتا در ساختار خود هیدروژن(Hydrogen) دارند فراگرفته اند که آن ها سحابی می نامند.
سحابی هایی که در آسمان دیده می شوند خود نیز درخشنده نیستند بلکه ستارگان اطراف آن ها ، آن ها را برای ما نمایان می کند.
چگالی سحابی ها هزاران مرتبه بیشتر از ماده میان ستاره ای است.
سحابی ها انواع مختلف دارند که به هرکدام از آن ها به طور مختصر می پردازیم.
سحابی های گسیلشی
این سحابی ها بسیار داغ و درخشان هستند و ستارگانی که در اطراف باعث روشنی آن ها می شوند اغلب از گونه طیفی O یا B هستند. در این سحابی ها نور فرا بنفش ستاره های اطراف باعث برانگیخته شدن عناصر(یعنی از دست دادن الکترون با گرفتن انرژی) هیدروژن و اکسیژن می شوند که موجب گسیل نور مشخصی از آن ها می شوند. معروفترین سحابی گسیلشی سجابی جبار(M42) در صورت فلکی جبار است.
سحابی جبار
سحابی های بازتابی
اگر ستارگان اطراف سحابی سردتر از گونه طیفیB باشند باعث می شوند که سحابی نتواند نور را گسیل کند. طیف این سحابی ها با طیف ستارگان اطراف یکی است. نمونه بارز این سحابی ها در اطراف خوشه پروین یافت می شوند.
خوشه پروین(M45)
سحابی ها تاریک
این سحابی ها در اطرافشان ستاره ای وجود ندارد و همانطور که گفتیم سحابی ها از خود نوری ندارند و نور را از ستارگان اطراف می گیرند ، پس این سحابی ها دیده نمی شوند و از این رو به آن ها سحابی های تاریک گفته می شود. معروفترین سحابی تاریک سحابی سر اسب در صورت فلکی جبار است.
صفحات: 1 2