08-27-2011, 12:20 PM
تلسکوپ فضایی اسپایتزریک تلسکوپ فضایی باقابلیت کار در ناحیه مادون قرمز است که در روز دوشنبه سوم شهریور سال 1382 خورشیدی با یک موشک دلتا ازپایگاه کیپ کاناورال درفلوریدای آمریکاپرتاب شد ودر طول این پیش از 2 سال ماموریت، عکسها وطیف نگاری های مختلفی را با آشکار سازی انرژی مادون قرمز، گرما وتابش اجرام بین طول موجهای 3 و 180 میکرون ( 1 میکرون= یک میلیونیم متر) به انجام رسانده و به زمین ارسال کرده و این درحالی است که از روی زمین جو اجازه چنین مطالعاتی را نمی دهد.
قطر این تلسکوپ فضایی 85 سانتیمتر و سه ابزار پژوهشی این مطالعات را امکان پذیر کرده و اسپایتزر را بزرگترین تلسکوپ مادون قرمز جهان نموده است. این تلسکوپ فضایی به ما امکان می دهد تا با ابزارهای بسیار حساس آن یک نگاه ویژه به کائنات داشته باشیم و آنچه که از دید تلسکوپهای نوری پنهان می ماند را مشاهده کنیم. طبیعی است که بخشهای زیادی از فضا شامل غبار، ابرهای چگال و ذرات است که از دیدگان ما پنهان می ماند و در حقیقت این مناطق جایگاه شکل گیری ستارگان است ویا قلب کهکشانها است . مطالعات مادون قرمز به ما اجازه می دهد تا مناطق سرد فضا را مورد مطالعه قرار دهیم و یا ستارگان کوچکی که بسیار کم نورهستند وبا چشم دیده نمی شوندرا بررسی نماییم.سیارات ورای منظومه شمسی و ابر های غول پیکر ملکولی و حتی ملکولهای ارگانیک را که شاید در فضا موجود باشندمطالعه نماییم. جالب است بدانید چون امواج مادون قرمزبا بررسی گرمایش سر و کار دارد باید تلسکوپ تا نزدیکی صفر مطلق یعنیoC 273- سرد شود تا سیگنالهای مادون قرمز را دریافت نماید. به همین دلیل باید این تلسکوپ را از گرمای خورشید محفوظ نگاه داشت وبدین منظور یک سپر محافظتی در برابر خورشید برای آن تعبیه شده است ودر یک مدار دور از زمین بدور خورشید در چرخش می باشد، تا سریعاً بدون استفاده از مقادیر زیادی خنک کننده های خاص، سرد شود.یکی از کشفیات اسپایتزر شناسایی 21 کوازار بود که دانشمندان را به تعداد واقعی منابع تابش X آسمان که در برآوردهای اولیه بدست می آید،نزدیک می کند،ضمن آنکه مطاله دقیقتر بر روی این بخش پنهان فضا را در پیش روی ما می گذارد.چون کوازارها تابش پرتو ایکس دارند با بررسی این پرتوهادر پس زمینه کیهانیبا استفاده از این تلسکوپ و نظایر آن می توان به وجود کوازارها پی برد
تصویری از ابر ماژلانی بزرگ ( کهکشان اقماری کهکشان راه شیری ) که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر تهیه شده است. این تصویر مادون قرمز موزائیکی از 300000 قطعه است که امکان مطالعه چرخه زندگی ستارگان و غبار را در یک کهکشان واحد فراهم می کند. در این نما نزدیک به یک میلیون جرم وجود دارد. رنگ آبی که در ناحیه مرکزی دیده می شود حاصل از ستارگان مسن تر است. نواحی روشن و بی نظم بیرون این منطقه با ستارگان حجیم و داغی پر شده است که در لایه ضخیمی از غبار دفن شده اند. رنگ قرمز اطراف این نواحی روشن از غبار داغ شده توسط ستارگان حاصل شده است. در حالیکه نقاط قرمز پراکنده در تصویر یا کهکشان های دورتر هستند و یا ستارگان قدیمی تر. ابرهای متمایل به رنگ سبز شامل گازهای بین سیاره ای سردتر هستند که توسط نور ستارگان روشن شده اند. تصویر غبار را در سه محل اصلی کیهانی نشان می دهد: اطراف ستارگان جوان، جایی که تجزیه می شود ( ابر های روشن با ته رنگ قرمز )، پراکنده در فضا و بین ستارگان ( ابرهای متمایل به سبز )، پوسته های از مواد به خارج پرتاب شده از ستارگان مسن ( نقاط قرمز رنگ که به صورت تصادفی در فضا پراکنده شده اند )
ابر ماژلانی بزرگ در فاصله 160000 سال نوری زمین واقع شده و تقریبا یک سوم کهکشان راه شیری عرض دارد.در حدود یک سوم کل کهکشان در این تصویر دیده می شود.
[ATTACH=CONFIG]927[/ATTACH]
قطر این تلسکوپ فضایی 85 سانتیمتر و سه ابزار پژوهشی این مطالعات را امکان پذیر کرده و اسپایتزر را بزرگترین تلسکوپ مادون قرمز جهان نموده است. این تلسکوپ فضایی به ما امکان می دهد تا با ابزارهای بسیار حساس آن یک نگاه ویژه به کائنات داشته باشیم و آنچه که از دید تلسکوپهای نوری پنهان می ماند را مشاهده کنیم. طبیعی است که بخشهای زیادی از فضا شامل غبار، ابرهای چگال و ذرات است که از دیدگان ما پنهان می ماند و در حقیقت این مناطق جایگاه شکل گیری ستارگان است ویا قلب کهکشانها است . مطالعات مادون قرمز به ما اجازه می دهد تا مناطق سرد فضا را مورد مطالعه قرار دهیم و یا ستارگان کوچکی که بسیار کم نورهستند وبا چشم دیده نمی شوندرا بررسی نماییم.سیارات ورای منظومه شمسی و ابر های غول پیکر ملکولی و حتی ملکولهای ارگانیک را که شاید در فضا موجود باشندمطالعه نماییم. جالب است بدانید چون امواج مادون قرمزبا بررسی گرمایش سر و کار دارد باید تلسکوپ تا نزدیکی صفر مطلق یعنیoC 273- سرد شود تا سیگنالهای مادون قرمز را دریافت نماید. به همین دلیل باید این تلسکوپ را از گرمای خورشید محفوظ نگاه داشت وبدین منظور یک سپر محافظتی در برابر خورشید برای آن تعبیه شده است ودر یک مدار دور از زمین بدور خورشید در چرخش می باشد، تا سریعاً بدون استفاده از مقادیر زیادی خنک کننده های خاص، سرد شود.یکی از کشفیات اسپایتزر شناسایی 21 کوازار بود که دانشمندان را به تعداد واقعی منابع تابش X آسمان که در برآوردهای اولیه بدست می آید،نزدیک می کند،ضمن آنکه مطاله دقیقتر بر روی این بخش پنهان فضا را در پیش روی ما می گذارد.چون کوازارها تابش پرتو ایکس دارند با بررسی این پرتوهادر پس زمینه کیهانیبا استفاده از این تلسکوپ و نظایر آن می توان به وجود کوازارها پی برد
تصویری از ابر ماژلانی بزرگ ( کهکشان اقماری کهکشان راه شیری ) که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر تهیه شده است. این تصویر مادون قرمز موزائیکی از 300000 قطعه است که امکان مطالعه چرخه زندگی ستارگان و غبار را در یک کهکشان واحد فراهم می کند. در این نما نزدیک به یک میلیون جرم وجود دارد. رنگ آبی که در ناحیه مرکزی دیده می شود حاصل از ستارگان مسن تر است. نواحی روشن و بی نظم بیرون این منطقه با ستارگان حجیم و داغی پر شده است که در لایه ضخیمی از غبار دفن شده اند. رنگ قرمز اطراف این نواحی روشن از غبار داغ شده توسط ستارگان حاصل شده است. در حالیکه نقاط قرمز پراکنده در تصویر یا کهکشان های دورتر هستند و یا ستارگان قدیمی تر. ابرهای متمایل به رنگ سبز شامل گازهای بین سیاره ای سردتر هستند که توسط نور ستارگان روشن شده اند. تصویر غبار را در سه محل اصلی کیهانی نشان می دهد: اطراف ستارگان جوان، جایی که تجزیه می شود ( ابر های روشن با ته رنگ قرمز )، پراکنده در فضا و بین ستارگان ( ابرهای متمایل به سبز )، پوسته های از مواد به خارج پرتاب شده از ستارگان مسن ( نقاط قرمز رنگ که به صورت تصادفی در فضا پراکنده شده اند )
ابر ماژلانی بزرگ در فاصله 160000 سال نوری زمین واقع شده و تقریبا یک سوم کهکشان راه شیری عرض دارد.در حدود یک سوم کل کهکشان در این تصویر دیده می شود.
[ATTACH=CONFIG]927[/ATTACH]
