FARNOSH نوشته: سلام به دوستان خوب
می دونید عمرستاره در هر یک از مراحل (غول سرخ) و(قیفاووسی) چقدره؟ خورشید ما هم به مرحله ی قیفاووسی می رسه یا پس از غول سرخ دچار رمبش می شه وبه کوتوله ی سفید تبدیل می شه؟ :?: :?:
[SIZE=3][B]سلام
ستارگان پس از تولد و زندگی خود که گاها عمرشان به میلیاردها سال هم می*رسد، به مرحله مرگ می*رسند. مرگ یک ستاره به یکی از سه صورت زیر امکان*پذیر است: تبدیل به کوتوله سفید ، تبدیل به ستاره نوترونی ، تبدیل به سیاهچاله.
معمولا وقتی ستاره ها به پایان زندگی خود نزدیک میشوند می تپند و درخشندگی ، دما و اندازه آنها دستخوش تغییراتی میشود . ستاره های میراگونه ( که به نام ستاره میرا یا اومیکرون - قیطس نام گذاری شده اند )غولهای سرخ اند که در دوره ای هشتاد تا هزار روزه میتپند و نورشان چندین قدر تغییر میکند . متغیرهای قیفاووسی ( که به نام ستاره دلتا - قیفاووس نام گذاری شده اند ) ابر غولهای زردند که در دوره ای یک تا 60 روزه میتپند . البته با عمر اشتباه نشه این دوره تپندگی همون دوره تغییرات پایان عمر یک ستاره رو به زوال است . [/B][/SIZE]
رمبش یک ستاره
جرم یک ستاره ی نوترونی چقدر است؟ هرچه جرم آن بیشتر باشد کشش گرانشی به درون آن بیشتر است.اگر این کشش گرانشی به اندازه ی کافی زیاد شود.آیا ممکن نیست نوترون هایی هم که ستاره ی نوترونی را تشکیل داده اند خرد شوند؟
این پرسش در سال 1318 خورشیدی مورد توجه رابرت اپنهایمر فیزیکدان امریکایی قرار گرفت.او عقیده داشت که نوترون ها نمی توانند این وضع را تحمل کنند.اگر جرم جسم رمبیده شده بیش از2/3 برابر خورشید باشد در این صورت نه تنها با رمبش آن الکترون ها خرد می شوند بلکه نوترون ها هم خرد می شوند.از این گذشته پس از آنکه نوترون ها خرد شدند دیگر چیزی نخواهد ماند که بتواند ار ادامه ی رمبش جسم تا مرحله ی صفر شدن جلوگیری کند
اگر جسمی که جرم آن بابر جرم خورشید است برمبد کشش گرانشی کل آن تغییر نمی کند بنابراین اگر از جسمی که درحال رمبش است دور باشید متوجه هیچ گونه تغییری نخواهید شد ولی اگر می توانستید بر سطح جسمی که در حال رمبش است بایستید موضوع کمی فرق می کرد.همچنان اگر رمبش ادامه می یافت به مرکز جسم نزدیکتر و نزدیکتر می شدید و بنابراین کششی نیرومندتر و نیرومندتر احساس می کردید.زمانی که براثر رمبش به مرحله ی کوتوله ی سفید می رسید.وزن 50 کیلوگرمی شما بیش از 10.000 تن می شد.وقتی که جسم به مرحله ی ستاره ی نوترونی می رسید وزنتان 14.000 تن می شد.اگر جسم به رمبش خود ادامه می داد واز مرحله ی ستاره ی نوترونی هم می گذشت وزنتان از 14.000 تن هم بیشتر و بیشتر می شد. اثر جزر و مدی پیوسته شدیدتر و شدیدتر می شد سرعت گریز هم به همین نسبت بیشتر و بیشتر می شود.
[
[COLOR="#0000FF"]نزدیکترین ستاره
نزدیکترین ستاره همسایه خورشید پروکسیما قنطورس ، یکی از سه ستاره منظومه آلفا -قنطورس است این ستاره کوتوله 4/2 سال نوری از ما فاصله دارد . اگر خورشید به اندازه توپ فوتبال بود فاصله آن تا پروکسیما -قنطورس به اندازه فاصله پاریس تا نیویورک یا تهران تا سئول بود . [/COLOR]
[COLOR="#0000FF"]فهرست مسیه :
فهرستی از اجرام غیر ستاره ای که توسط شارل مسیه در سال 1787 گردآوری شد.
کوتوله سفید :
ستاره ای که تمام یا بیشتر سوخت هسته ای خود را به پایان رسانیده و به اندازه بسیار کوچکی فشرده شده است . در این حالت ستاره به مراحل پایانی تکامل خود میرسد.
کهکشان :
منظومه ای متشکل از میلیونها تا صدها میلیارد ستاره را کهکشان میگویند.
علم اختر شناسی یا ستاره شناسی :
علمی که در مورد اجرام آسمانی ، رصد آنها و توضیح تشعشعات رسیده به محدوده زمین بحث میکند را علم اختر شناسی میگویند.
[/COLOR]
سلام
صورت های فلکی :[COLOR="#FF0000"][/COLOR] هر صورت فلکی شامل یک گروه از ستاره ها میباشد که در یک شکل و الگوی ویژه جای گرفته اند . تاکنون 88 صورت فلکی نامگذاری شده اند که میتوانیم آنها را در آسمان مشاهده کنیم .
بزرگترین صورت فلکی مار آبی است که سطحی برابر با 16/3 درصد یعنی سه ممیز شانزده درصد از آسمان را با حداقل 68 ستاره پوشش میدهد و کوچکترین صورت فلکی صلیب جنوبی است که 16/0 درصد از آسمان را میپوشاند.
در خارج از کهکشان راه شیری چندین هزار گروه از ستاره ها وجود دارند که یکی از این گروهها ، خوشه پروین ( هفت خواهر ) میباشد که در فاصله 400 سال نوری از سیاره زمین به عنوان نزدیکترین صورت فلکی به زمین است .
شهاب سنگها : درمدار خورشید تعداد بسیار زیادی از سنگهای کوچک و قطعاتی از هسته دنباله دارها وجود دارد . این تکه های سنگی شهاب نامیده میشوند . هر روز تعداد زیادی از آنها با اجرام دیگر و یا با جو زمین برخورد نموده و بعضی اوقات بر زمین سقوط میکنند که به آنها شهاب سنگ میگویند . بزرگترین شهاب سنگ ( تکه ای از یک سیارک ) با 7/2 متر طول و 4/2 متر پهنا و وزنی بیش از 60 تن چیزی شبیه به وزن 11 فیل در نامیبیای آفریقا پیدا شد .
پیش بینی میشود که به نسبت یک در هر دهها میلیون سال احتمال برخورد یک شهاب سنگ بزرگ به زمین وجود دارد. بزرگترین حفره ای که از برخورد آنها با زمنی ایجاد شد در آریزونای ایالات متحده آمریکا میباشدکه این حفره دارای دهانه ای به قطر 1200 متر عمق و 183 متر است و دانشمندان بر این عقیده اند که این اتفاق مربوط به 50000 سال پیش بوده است .
سیارک ها :[color="#0000ff"][color="#0000ff"][color="#0000ff"][/color][/color][/color] در مدار خورشید و بین سیاره مریخ و مشتری هزاران جرم سنگی وجود دارد ( که دانشمندان حدود 4000 عدد از آنها را به خوبی میشناسند) این اجرام سنگی را سیارک مینامند.
اغلب آنها با فاصله زیادی از یکدیگر قرار دارند به طور ی که اگر ما بتوانیم با یک فضا پیما با آن منطقه سفر کنیم حتی نمیتوانیم یکی از آنها رو ببینیم .
سرس با قطر هزار کیلومتر بزرگترین سیارک است . و سیارکهای دیگری به قطر 100 کیلومتر هم وجود دارد و سیارک 1993ka2 با قطر کمتر از 5 متر کوچکترین سیارک میباشد.( اگر همه سیارکهای موجود در منظومه شمسی را در کنار یکدیگرقرار دهیم اندازه آنها کمتر از یک سوم کره ماه میباشد .
[B][منشاء جهان : 7/13میلیارد سال پیش و در کوتاهترین واحدزمانی ، یک انفجار رخ میدهد .( این زمان شبیه یک میلیونیم از یک میلیاردیوم ثانیه میباشد ) این حادثه را انفجار بزرگ مینامند و آن را به عنوان شروع جهان میدانند که بلافاصله در یک دمای میلیاردها، میلیارد درجه و با سرعت میلیاردها ، میلیارد ، میلیارد گسترش میابد . بیشتر دانشمندان نظریه انفجار بزرگ را قبول دارند ، اما افرادی از ریسمانهای کیهانی (( رشته های طولانی از توده های انرژی )) از جهان های موازی یا انبساط و انقباض پایان ناپذیر سخن میگویند. ( فضا به اندازه ای وسیع است که برای رسیدن به نزدیکترین ستاره به ما و با موشک ، حداقل صد هزار سال زمان نیاز دارد ) .
اقتباس از کتاب کاوش در فضا
نظریه انفجار بزرگ در حال حاظر تنها توضیح ارائه شده درباره منشاء جهان میباشد که به طور گسترده پذیرفته شده است . انفجار بزرگ ، بسیار پرانرژی و پرحرارت بوده و در ثانیه های اولیه پس از انفجار فقط تشعشع و ذرات اتمی گوناگون در جهان وجود داشتند . تشعشعات باقیمانده از این انفجار هنوز هم به صورت امواج ضعیف مایکروویو در اسمان وجود داشته ، از زمین قابل ردیابی هستند . به این امواج تشعشع مایکروویو زمینه کیهان گفته میشود. [/B]
توف :توف عبارت است از سنگ ، غبار و دیکر موادی که اطراف یک آتشفشان و یا گودالی را که بر اثر برخورد شهاب سنگ با سطح یک قمر با سیاره بوجود ِآمده است ، فرا گرفته اند . این مواد بر اثر فوران آتشفشانی یا برخورد یک شهابسنگ بیرون افکنده میشوند و ممکن است تا فاصله زیادی از مرکز آتشفشانی یا محل برخورد شهابسنگ ، پرتاب شوند.
کهکشان بیضوی : کهکشان بیضوی از میلیونها ستاره که به شکل یک کره فشرده شده در کنار یکدیگر قرار گرفته اند ، تشکیل شده است . تنها مقادیر بسیار کمی از گاز و غبار بین ستاره ای در کهکشان بیضوی وجود دارد و بیشتر ستارگان موجود در آن ، غولهای سرخ با عمر بیش از ده میلیارد سال هستند . بزرگترین کهکشانهای بیضوی شناخته شده ، دارای بیش از هزار میلیارد ستاره میباشند.
جهان در حال انبساط : در اواخر دهه 1920 ادوین هابل (1953 - 1889 ) ستاره شناس امریکائی به بررسی نور دریافتی از ستارگان کهکشانهای دوردست پرداخت . اومتوجه شد که طول موجهای این نور بلندتر از میزان مورد انتظار است . این پدیده که قرمز گرائی نام دارد ، نشان داد که کهکشانها با سرعت زیادی در حال دور شدن از زمین هستند . مشاهده پدیده های مشابه در تمام جهات آسمان ، ستاره شناسان را به این نتیجه رسانده که جهان در حال بزرگ شدن است .
نظریه حالت پایا :طبق نظریه حالت پایا ، جهان آغازی نداشته و پایانی نیز نخواهد داشت . همچنین این نظریه چگالی جهان را ثابت فرض میکند ، که لازمه این ثبات ایجاد مداوم مواد جدید با سرعتی است که دقیقا انبساط جهان را جبران کند. با کشف تشعشع مایکروویو زمینه کیهان ( تشعشع حاصل از انفجار بزرگ ، به وسیله آرنو پنزیاس (1933) و رابرت ویلسون (1936) در سال 1965 ، نظریه حالت پایا اعتبار خود را از دست داد . هنوز هم بعضی ستاره شناسان ، خصوصا صاحب این نظریه ، فرد هویل 1915 به این نظریهی پایبند هستند.