10-08-2012, 05:41 PM
بار ديگر كه انسانها قصد ورود به جهان بيگانه را داشته باشند، احتمالا تنها نبوده و يك جعبه سبك از ميكروب*هاي مهندسي شده خواهد توانست شرايط سخت حيات در سيارات را زيست*پذير كند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، ساكنان پيشگام در يك جهان دور به غذا، سوخت و پناهگاه براي زندگي نياز خواهند داشت؛ اما انتقال تداركات بزرگ از زمين به سيارات دور بسيار پرهزينه خواهد بود.
زيست*شناسي مصنوعي يك گزينه ديگر را ارائه كرده است. وزن ميكروبها بسيار كمتر بوده و هيچ فضايي را در فضاپيما اشغال نخواهد كرد اما به محض فرود بر روي سياره مانند مريخ، آنها با تغذيه از مواد موجود در آنجا تكثير خواهند شد. محصول كار آنها مي*تواند اجزاي اصلي مورد نياز براي سكونت انسان را ارائه كند.
ناسا در حال حاضر پژوهشي را با عنوان برنامه زيست*شناسي مصنوعي با هدف ساخت ميكروبهاي طراح براي ماموريتهاي فضايي آينده سرنشين*دار آغاز كرده است.
زيست*شناسي مصنوعي در محل تقاطع زيست*شناسي و مهندسي قرار گرفته است. دست*اندركاران آن يك جعبه ابزار زيستي شامل تكه*هايي از ژن موسوم به خشتهاي زيستي ساخته*اند كه هر كدام يك كاركرد خاص دارد. براي مثال برخي از آنها يك باكتري را وادار به توليد مولكولهاي طبيعي ضد يخ زدگي مي*كنند. اين خشتهاي زيستي را مي*توان در ديگر ميكروبها براي القاي آن كاربرد قرار داد.
با استفاده از اين رويكرد يك ميكروب با پتانسيل زنده ماندن در يك جهان بيگانه مي*تواند به چيزي تبديل شود كه حيات انسان را در آنجا حفظ كند. براي مثال انرژي را در نظر بگيريد. بسياري از ميكروبهاي زميني در شرايط مملو از دي*اكسيد كربن و نيتروژن كه در سياراتي مانند مريخ رايج بوده، مي*ميرند اما يك سیانو باکتری قديمي موسوم به Anabaena در اين شرايط دوام آورده و با متابوليزه كردن اين دو گاز قندهاي گوناگون را توليد مي*كند.
بطور طبيعي اين باكتري بيشتر انرژي توليد شده خود را از اين دو گاز استفاده مي*كند اما زيست*شناسان مصنوعي مي*توانند اين سيانوباكتري را به تشريك منابع خود تشويق كنند. سال گذشته محققان نشان دادند كه استفاده از دستگاه ژنتيكي اي*كولي مي*تواند Anabaena را وادار به دفع انرژي بيشتري به نسبت قند كند. آنها حتي نشان دادند كه مي*توانند گروه*هاي ديگر باكتريها را در قند تقويت كنند كه در شكل نظري براي فضانوردان در توليد سوخت، پلاستيك يا نفت مورد استفاده*اند.
محققان حتي توانسته*اند راهي براي تامين سكونتگاههاي انساني در سياره مريخ با آجر و ملات پيدا كنند. آنها با باكتري Sporosarcina pasteurii كار خود را آغاز كرده*اند كه اوره را تجزيه كرده و آمونياك دفع مي*كند. اين امر باعث مي*شود تا محيط به اندازه كافي براي شكل گرفتن سيمان كربنات كلسيم قليايي شود.
ايده محققان است كه ضايعات توليد شده توسط فضانوردان مي*تواند ميكروبها را تغذيه كند. اين ميكروب*ها در عوض به شكل*گيري ماده سنگي خوب در سطح يك سياره براي ايجاد آجر كمك خواهند كرد.
دانشمندان براي اثبات اين نظريه در آزمايشات نشان دادند كه مواد سست طي دو هفته مي*توانند به يك آجر خانه سازي با سختي معادل بتن تبديل شوند. آنها حتي توانستند تركيب ژنتيكي سيمان*ساز باكتري را جدا كرده و يك آجر زيستي توليد كنند كه در يك اي*كولي براي القاي ويژگي*هاي مشابه سيمان قابل اجرا است.
اگرچه استفاده از اين رويكرد بدون شناسايي امكان برخورداري سيارات ديگر از ميكروب*هاي محلي اشتباه بوده اما همچنين بايد گفت كه تا اجراي چنين ايده*اي در فضا توسط فضانوردان دهه*ها فاصله است.
اگه ادامه داده بودیم میتونستیم از این استفاده کنمیم
:-(
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، ساكنان پيشگام در يك جهان دور به غذا، سوخت و پناهگاه براي زندگي نياز خواهند داشت؛ اما انتقال تداركات بزرگ از زمين به سيارات دور بسيار پرهزينه خواهد بود.
زيست*شناسي مصنوعي يك گزينه ديگر را ارائه كرده است. وزن ميكروبها بسيار كمتر بوده و هيچ فضايي را در فضاپيما اشغال نخواهد كرد اما به محض فرود بر روي سياره مانند مريخ، آنها با تغذيه از مواد موجود در آنجا تكثير خواهند شد. محصول كار آنها مي*تواند اجزاي اصلي مورد نياز براي سكونت انسان را ارائه كند.
ناسا در حال حاضر پژوهشي را با عنوان برنامه زيست*شناسي مصنوعي با هدف ساخت ميكروبهاي طراح براي ماموريتهاي فضايي آينده سرنشين*دار آغاز كرده است.
زيست*شناسي مصنوعي در محل تقاطع زيست*شناسي و مهندسي قرار گرفته است. دست*اندركاران آن يك جعبه ابزار زيستي شامل تكه*هايي از ژن موسوم به خشتهاي زيستي ساخته*اند كه هر كدام يك كاركرد خاص دارد. براي مثال برخي از آنها يك باكتري را وادار به توليد مولكولهاي طبيعي ضد يخ زدگي مي*كنند. اين خشتهاي زيستي را مي*توان در ديگر ميكروبها براي القاي آن كاربرد قرار داد.
با استفاده از اين رويكرد يك ميكروب با پتانسيل زنده ماندن در يك جهان بيگانه مي*تواند به چيزي تبديل شود كه حيات انسان را در آنجا حفظ كند. براي مثال انرژي را در نظر بگيريد. بسياري از ميكروبهاي زميني در شرايط مملو از دي*اكسيد كربن و نيتروژن كه در سياراتي مانند مريخ رايج بوده، مي*ميرند اما يك سیانو باکتری قديمي موسوم به Anabaena در اين شرايط دوام آورده و با متابوليزه كردن اين دو گاز قندهاي گوناگون را توليد مي*كند.
بطور طبيعي اين باكتري بيشتر انرژي توليد شده خود را از اين دو گاز استفاده مي*كند اما زيست*شناسان مصنوعي مي*توانند اين سيانوباكتري را به تشريك منابع خود تشويق كنند. سال گذشته محققان نشان دادند كه استفاده از دستگاه ژنتيكي اي*كولي مي*تواند Anabaena را وادار به دفع انرژي بيشتري به نسبت قند كند. آنها حتي نشان دادند كه مي*توانند گروه*هاي ديگر باكتريها را در قند تقويت كنند كه در شكل نظري براي فضانوردان در توليد سوخت، پلاستيك يا نفت مورد استفاده*اند.
محققان حتي توانسته*اند راهي براي تامين سكونتگاههاي انساني در سياره مريخ با آجر و ملات پيدا كنند. آنها با باكتري Sporosarcina pasteurii كار خود را آغاز كرده*اند كه اوره را تجزيه كرده و آمونياك دفع مي*كند. اين امر باعث مي*شود تا محيط به اندازه كافي براي شكل گرفتن سيمان كربنات كلسيم قليايي شود.
ايده محققان است كه ضايعات توليد شده توسط فضانوردان مي*تواند ميكروبها را تغذيه كند. اين ميكروب*ها در عوض به شكل*گيري ماده سنگي خوب در سطح يك سياره براي ايجاد آجر كمك خواهند كرد.
دانشمندان براي اثبات اين نظريه در آزمايشات نشان دادند كه مواد سست طي دو هفته مي*توانند به يك آجر خانه سازي با سختي معادل بتن تبديل شوند. آنها حتي توانستند تركيب ژنتيكي سيمان*ساز باكتري را جدا كرده و يك آجر زيستي توليد كنند كه در يك اي*كولي براي القاي ويژگي*هاي مشابه سيمان قابل اجرا است.
اگرچه استفاده از اين رويكرد بدون شناسايي امكان برخورداري سيارات ديگر از ميكروب*هاي محلي اشتباه بوده اما همچنين بايد گفت كه تا اجراي چنين ايده*اي در فضا توسط فضانوردان دهه*ها فاصله است.
اگه ادامه داده بودیم میتونستیم از این استفاده کنمیم
:-(
نجومبرترینعلم دنیاست ...