03-02-2014, 01:10 AM
درباره پیدایش جهان فرضیات زیادی است اما سه مورد از آنها اساسی است .
1. همگنی
2. همسانگردی
3. عمومیت
همگنی : فرضیه ای است که بیان میکند ماده به طور یکنواخت در سرتاسر جهان گسترده شده است . این مسئله در مقیاس کوچک درست نیست . چون ما میتوانیم ماده را بصورت متمرکز در سیارات ، ستاره ها و کهکشان ها مشاهده کنیم . همگنی به توزیع در مقیاس بزرگ اشاره دارد . اگر عالم همگن باشد میتوان از کهکشان های منفرد صرف نظر کرد و به ماده به عنوان یک گاز پراکنده شده یکنواخت فکر کنیم که در آن در هر ذره خوشه ای از کهکشان هاست . مشاهدات اخیر نشان میدهد که عالم فقط در مقیاس های بزرگ میتواند همگن باشد .
همسانگردی : فرضیه ای است که بر اساس آن عالم در جهت یکسان به نظر میرسد . در مقیاس کوچک این فرضیه درست نیست ولی اگر ما از تغییرات محلی مانند کهکشانها و خوشه کهکشانی چشم پوشی کنیم عالم در هر جهت یکسان به نظر میرسد . برای مثال باید تعداد یکسانی از کهکشانها را در هر جهت ببینیم . مشاهدان نشان میدهد که عالم در مقیاس بزرگ همسانگرد است .
عمومیت : فرضیه ای است که با راحت ترین روش مورد بازبینی قرار گرفته است . فرضیه عمومیت دربر گیرنده قوانین فیزیکی است که ما بر روی زمین میشناسیم و در همه جای عالم اعمال می شود . اگر چه شاید این مسئله در ابتدا بدیهی به نظر میرسد ولی بعضی از ستاره شناسان عمومیت را با نشان دادن این که هنگامی که ما به فضا نگاه میکنیم به زمان گذشته نظر انداخته ایم ، مبادله می کنند . اگر قوانین فیزیک با گذشت زمان تغییر پیدا کنند ممکن است وقتی به کهکشانهای دور نگاه می کنیم ، اثرات ویژه ای را ببینیم . در حال حاضر فرض خواهیم کرد که قوانین فیزیکی مشاهده شده بر روی زمین در هر جایی از عالم اعمال می شوند .
1. همگنی
2. همسانگردی
3. عمومیت
همگنی : فرضیه ای است که بیان میکند ماده به طور یکنواخت در سرتاسر جهان گسترده شده است . این مسئله در مقیاس کوچک درست نیست . چون ما میتوانیم ماده را بصورت متمرکز در سیارات ، ستاره ها و کهکشان ها مشاهده کنیم . همگنی به توزیع در مقیاس بزرگ اشاره دارد . اگر عالم همگن باشد میتوان از کهکشان های منفرد صرف نظر کرد و به ماده به عنوان یک گاز پراکنده شده یکنواخت فکر کنیم که در آن در هر ذره خوشه ای از کهکشان هاست . مشاهدات اخیر نشان میدهد که عالم فقط در مقیاس های بزرگ میتواند همگن باشد .
همسانگردی : فرضیه ای است که بر اساس آن عالم در جهت یکسان به نظر میرسد . در مقیاس کوچک این فرضیه درست نیست ولی اگر ما از تغییرات محلی مانند کهکشانها و خوشه کهکشانی چشم پوشی کنیم عالم در هر جهت یکسان به نظر میرسد . برای مثال باید تعداد یکسانی از کهکشانها را در هر جهت ببینیم . مشاهدان نشان میدهد که عالم در مقیاس بزرگ همسانگرد است .
عمومیت : فرضیه ای است که با راحت ترین روش مورد بازبینی قرار گرفته است . فرضیه عمومیت دربر گیرنده قوانین فیزیکی است که ما بر روی زمین میشناسیم و در همه جای عالم اعمال می شود . اگر چه شاید این مسئله در ابتدا بدیهی به نظر میرسد ولی بعضی از ستاره شناسان عمومیت را با نشان دادن این که هنگامی که ما به فضا نگاه میکنیم به زمان گذشته نظر انداخته ایم ، مبادله می کنند . اگر قوانین فیزیک با گذشت زمان تغییر پیدا کنند ممکن است وقتی به کهکشانهای دور نگاه می کنیم ، اثرات ویژه ای را ببینیم . در حال حاضر فرض خواهیم کرد که قوانین فیزیکی مشاهده شده بر روی زمین در هر جایی از عالم اعمال می شوند .
جهان های حبابی