+- تالار گفتگو ستاره‌شناسان (https://www.astrotalk.ir)
+-- انجمن: منظومه خورشیدی (https://www.astrotalk.ir/forumdisplay.php?fid=4)
+--- انجمن: ماه (https://www.astrotalk.ir/forumdisplay.php?fid=31)
+--- موضوع: ماه (/showthread.php?tid=1024)
ماه - Sun girl - 09-11-2009
فاصله تقريبي ماه از زمين 384400 كيلومتر ميباشد كه يك فرد پياده مي تواند اين فاصله را در مدت 11 سال بدود با اين حال اين فاصله در نجوم بسيار اندك است و در حقيقت ماه همين بيخ گوشمان است.
مدار ماه به دور زمين يك دايره كامل نيست بلكه بصورت بيضي است كه زمين در گوشه اي از آن قراردارد ماه در نزديك ترين حالت از زمين 356500 كيلومتر و در دورترين حالت 406700 كيلومتر فاصله دارد كه وقتي در دور ترين مكان قرار دارد به طور محسوسي كوچكتر از زماني است كه در نزديك ترين حالتش نسبت به زمين قرار دارد.از ماه و زمين به صورت سيارات دوگانه هم ياد ميشود كه اين به علت بزرگي ماه در مقابل سياره خود، زمين است. از ديد يك ناظر فرضي در آسمان مدار ماه به دور زمين درحال حركت به صورت يك دايره دندانه دار است.
ماه به علت نوسانات مدار خود هميشه هم در شرق طلوع و در غرب غروب نمي كند درضمن به علت حركت ماه در جهت حركت زمين ماه هر روز 50 دقيقه دير تر از روز قبل در آسمان ديده ميشود
قطر ماه 3500 كيلومتر است كه كمي بيشتر از 4/1 قطر زمين است. زمين 50 برابر ماه حجم و 81 برابر آن وزن دارد نيروي جاذبه ماه 6/1 زمين است ماه از ديد ناظر زميني درست به اندازه خورشيد ديده ميشود درحالي كه 400 بار از خورشيد كوچكتر است علت آن است كه خورشيد درست 400 بار ار ماه دورتر است.
ماه مانند اغلب اقمار شناخته شده در منظومه شمسي هميشه يك روي خود را به ما نشان ميدهد علت آن است كه يك دور چرخش ماه به دور زمين درست برابر يك دور چرخشش به دور خود است كه اين حالت را چرخش وابسته نامند به همين علت تا قبل از سفر هاي فضايي انسان فقط يك سوي ماه را ديده بود. به هر حال به علل بعضي اختلالات مي توان 59 درصد سطح ماه را از روي زمين رصد كرد ولي ديدن مابقي ار روي زمين امكان پذير نيست.
تغيير شكل ماه را كه هر شب شاهد آن هستبم فازها يا صورتهاي ماه گويند.
يك دور گردش كامل ماه به دور زمين 27 روزو 7 ساعت و 43 دقيقه و 5/11 ثانيه طول ميكشد با اين حال به علت چرخش هم زمان زمين به دور خورشيد ماه كمي عقب افتاده، اين حركت از ديد ما 29 روز و 12 ساعت طول ميكشد.
ماه نيز مانند زمين به دور خود مي چرخد همان طور كه گفتيم زمان اين چرخش با زمان چرخش زمين برابر است كه در نتيجه هر نقطه از آن دوهفته مقابل خورشيد قرار ميگيرد اين مدت زمان طولاني براي روز وشب ماه باعث ميگردد دماي ماه در روز به 120 درجه سانتي گراد بالاي صفر ودر شب به 150 درجه سانتي گراد زير صفر برسد. اگر از روي ماه به زمين بنگريم متوجه مي شويم كه هميشه اين گوي آبي در گوشه اي از آسمان ميخكوب شده و هيچ گونه حركتي ندارد.
در حقيقت اين ماه نيست كه بدور زمين ميگردد بلكه زمين و ماه به عنوان سيارات دوگانه هردو به دور يكديگر ميگردند. ولي چون وزن زمين 81 بار از وزن ماه بيشتر است بر طبق قوانين فيزيك مركز اين دوران به سوي زمين و در حقيقت زير پوسته آن است. وجود ماه باعث ايجاد مد در دو سوي زمين ميشود كه يكي به علت جاذبه ماه و ديگري به علت نيروي گريز ايجاد شده از همين دوران است كه زمين اسير آن شده. در اين ميان اگر زمين و ماه و خورشيد در يك راستا قرار گيرند خورشيد نيز پا به ميان گذارده در اين گرانش شركت مي كند و ما شاهد بزرگ ترين جذر و مد ها هستيم بلعكس اگر خورشيد و ماه نسبت به زمين زاويه قائمه تشكيل دهند خورشيد و ماه گرانش يكديگر دا خنثي مي كنند و جذر و مد به طور فاحشي كاهش مييابد.
چون ماه با سرعت 3659 كيلومتردر ساعت به دور زمين حركت مي كند ايجاد نيروي گريز كرده و همين نيروي گريز از سقوط آن به زمين جلو گيري مي كند.
وقتي ماه از درون سايه زمين حركت ميكند زمين مانع رسيدن نور خورشيد به ماه ميشود و ماه گرفتگي يا خسوف صورت ميپذيرد. و اگر ماه به طور كامل در سايه زمين قرار نگيرد ماه گرفتگي يا خسوف ناقص ايجاد ميشود. بلعكس وقتي ماه بين خورشيد و زمين قرار مي گيرد سايه ماه به روي زمين ميفتد خورشيد گرفتگي يا كسوف صورت ميگيرد كه به سه شكل بروز ميكند اگر خورشيد كاملا در پشت ماه پنهان شود كسوف كامل و اگر فقط قسمتي از خورشيد توسط ماه پوشانده شود كسوف ناقص حاصل مي آيد در شكل سوم ماه آنقدر از زمين دور ميشود كه نمي تواند تمام سطح خورشيد را بپوشاند كه به اين حالت كسوف حلقوي گويند.كسوف كامل يكي از زيبا ترين جلوه هاي طبيعت است كه بسيار به ندرت صورت ميگيرد در كسوف كامل روز تبديل به شب ميشود، ستاره ها در آسمان نمايان مي شوند و تاج زيباي خورشيد به دور ماه ميدرخشد كه ديدن آن را با يك تلسكوپ مجهز به فيلتر خورشيدي استاندارد به شما توصيه ميكنم.
اين مسئله كه مدار ماه نسبت به استواي سماوي چگونه قرار دارد براي بسياري پيش بيني ها منجمله محاسبه زمان وقوع خسوف و كسوف بسيار مهم است.متاسفانه مدار ماه كاملا بروي استواي سماوي قرار ندارد بلكه 15/5 درجه نسبت به آن انحراف دارد. كه اين خود دو برخورد در مدار ماه با استواي سماوي را باعث مي شود كه مكان اين برخورد ها را گره نامند و به دو گره بالا رونده و پايين رونده تقسيم ميشوند. به همين علت ماه ،خورشيد و زمين هميشه در سايه يكديگر قرار نميگيرند و كسوف و خسوف به ندرت ايجاد مي شود. اگر گره ها هميشه در يك وضعيت بودند محاسبه زمان وقوع كسوف و خسوف بسيار ساده بود ولي چنين نيست. بلكه محل گره ها و همچنين زاويه شيب آن ها نسبت به زمين مرتب درحال تغيير است.در نتيجه محاسبه زمان بروز كسوف يا خسوف بسيار پيچيده بوده و بهتر است حساب آن را به كامپييوتر ها بسپاريم.
جالب است بدانيد جاذبه ماه آنقدر زياد است كه حتي خشكي ها را هم 50 سانتيمتر بسوي خود ميكشد.
بسياري از اجداد ما بر اين باور بودند كه ماه واقعا تغيير شكل ميدهد يا به عبارتي كلفت و باريك ميشود. بعضي كه دانا تر بودند گمان مي كردند ماه مانند صفحه گرد وچرخاني است و اين گونه هلال و بدر را توصيف مي كردند كه بسيار باور پذير تر ومنطقي تر از تصور اول بود با اين حال اكنون مي دانيم آنهاهم اشتباه ميكردند.
ماه در سطح خود داراي دو چشم انداز است. يكي درياها و ديگري دهانه هاي آتشفشاني. البته آنچه را ما دريا مي ناميم در حقيقت داراي آب نيست بلكه صحرا هايي وسيع از خاكستر و گدازه هاي سرد شده است كه رنگي تيره تر دارد. بروي ماه مي توان رشته كوه هايي مشاهده نمود همچنين دهانه هايي كه از آنها تشعشعاتي ساطع ميشود.
تنها بر آن روي ماه كه به سمت زمين قرار دارد ميتوان بيش از30000 دهانه آتشفشاني مشاهده كرد كه گاه قطري معادل250 كيلومتر دارند كوچكترين دهانه اي كه ميشود از روي زمين ديد 400 مترقطر دارد. كه البته هيچكدام به علت يك آتشفشان واقعي ايجاد نشدند بلكه همگي حاصل برخورد شهاب سنگها هستند وسني معادل چهار مليارد سال دارند. در آن سوي ماه اثري از هيچ درياي تاريكي نيست و خوب است بدانيد درياها بسيار جوان تر از دهانه ها هستند.
گفتيم بعضي از دهانه ها پرتو زايي مي كنند كه از آن جمله مي توان دهانه هاي تيخو،كوپر و نيكوس را نام برد.
ماه داراي كوه هايي هم هست كه البته فقط ديواره هاي دهانه هاي آتشفشاني هستند كه به طوراتفاقي كنار هم قرار گرفته سلسله جبالي بهم پيوسته را تشكيل داده اند كه در بعضي مناطق ارتفاع آن به 10 كيلومتر هم ميرسد.
براي ديدن ماه به تلسكوپ گران قيمت نيازي نيست بزرگنمايي 10 تا 50 برابركه در يك دوريبن دوچشمي معمولي هم يافت مي شود براي ديدن ماه بسيار مناسب است.
روش مشاهده دهانه ها به اين صورت است كه مرز تاريك و روشن ماه را از هلال تا بدر هرشب رصد كنيم رمز كار در آن است كه نور خورشيد به اين مكان به صورت مايل تا بيده دهانه ها را كاملا آشكار ميسازد. براي مشاهده درياها همچنين پرتو زايي دهانه ها بايد تا ماه بدر صبر كنيم.
در ابتدا اصلا معلوم نبود كه بشر مي تواند شرايط خارج از زمين را تحمل كند يا نه ولي بزودي معلوم شد كه انسان نه تنها مي تواند اين شرايط را بخوبي تحمل كند بلكه حتي مي تواند تمام عمر خويش را خارج از زمين سپري كند. پس از آن از سفر به ماه كه آرزوي ديرينه و دست نيافتني پيشينيان ما بود سخن به ميان آمد ولي چه كسي اين جرعت و جسارت را داشت كه جان خويش را به خاطر پيشبرد علم به خطر بيندازد و خود را موش آزمايشگاهي دانشمنداني بكند كه آسوده مي خواهند از روي زمين نظاره گر سفر پر مخاطره اش باشند.
اولين سفينه هايي كه به سوي ماه پرتاب شدند همگي به سختي به سطح ماه برخورد كرده و منهدم شدند ولي قبل از نابودي عكس هاي زيبايي هم از ماه گرفتند كه راه گشاي تحقيقات بعدي شد.
600 ميليون تماشاگر تلويزيون شاهد پرواز سه تن از شجاع ترين مردان علم به سوي ماه بودند. در ساعت 18و2 دقيقه به وقت تهران نيل آرمسترانگ،ادوين الدرين و مايكل كالينز سفر معجزه آساي خود را به سوي ماه آغاز كردند و بعد از چند روز نگراني، دنيا صداي تسلي بخش كاپتان آرمسترانگ را شنيد كه با غرور اعلام كرد " عقاب به سلامت بروي ماه فرود آمد " در 20 جولاي در ساعت 21و7 دقيقه به وقت تهران براي اولين بار انسان بروي ماه قدم گذاشت تلويزيون ها صداي آرمسترانگ را پخش مي كردند كه با اولين قدم در ميكروفن موجود در كلاهش گفت:"اين قدم كوچكي براي يك مرد اما قدمي بس بزرگ براي بشريت است " پس ازآن تا كنون انسان بارها بروي ماه قدم گذارده .
آيا مي دانيد جاي پاي آرمسترانگ و يارانش ميليارد ها سال و شايد حتي تا پايان عمر ماه بروي غبارنرم ماه باقي مي ماند. زيرا باد و باراني وجود ندارد كه آرامش اين غبار نرم را برهم زند اين اثر فقط در صورت برخورد يك شهاب سنگ پاك مي شود. اين در حاليست كه فقط تا چند صد هزار سال ديگر بروي زمين نه اثري از اهرام ثلاثه باقي ميماند نه برج ايفل و نه نيروگاه هاي عظيم اتمي كه از مقاوم ترين مواد شناخته شده توسط بشر ساخته شده اند.
مواد كاني ماه را ميتوان با سنگهاي بازالت زمين مقايسه كرد بسياري از دانشمندان گمان مي كردند ماه جهاني سرد و يخ زده است ولي ماه نيز مانند زمين داراي هسته اي مذاب و مايع است كه البته تركيب دقيق آن هنوز بر ما معلوم نيست. ماه در بدو شكل گيري مانند زمين داراي ميدان مغناطيسي بوده كه در گذر زمان چيز زيادي از آن باقي نمانده است.
ماه نيز مانند زمين 6/4 ميليارد سال عمر دارد و چهار فرضيه براي شكل گيري آن وجود دارد 1:جدا شدن از زمين مذاب 2:شكل گيري همزمان با زمين 3:پيدايش در خارج از منظومه شمسي كه در سفر طولاني خود به دام گرانش زمين افتاده است 4: تشكيل از گاز ها و بخارهاي داغ خورشيدي كه زمين هم از همان ها شكل گرفته
ماه مذاب پس از سرد شدن ميليون ها سال توسط شهاب سنگ ها بمباران شد و از گدازه هاي حاصله طي ميليونها سال بعد دريا ها شكل گرفتند . ماه 700 ميليون سال مانند تلي از آتش درخود ميسوخت و مرتب توسط شهاب سنگ ها مورد اصابت قرار ميگرفت. جوان ترين دهانه آتشفشاني ماه 20 ميليون سال عمر دارد. امروزه ديگر به ندرت شهاب ستگي به ماه برخورد مي كند و آرامش ماه پير را بهم ميزند.
آينده ماه هم بسيار جالب است. چرخش ماه به دور زمين آرام آرام از سرعت چرخش زمين بدور خود مي كاهد و در نتيجه طول شبانه روز را افزايش مي دهد. به طور متقابل سرعت ماه مدام افزايش ميابد و در نتيجه نيروي گريزش بيشتر وبيشتر ميشود و جاذبه زمين بيچاره ديگر قادر به نگاه داشتنش نخواهد بود و ماه لحظه به لحظه از زمين دورتر ميشود. شايد اگر همين طور پيش ميرفت روزي ميرسيد كه زمين كاملا از چرخش به دور خود مي ايستاد و ماه هم راهش را ميگرفت و پي كارش ميرفت. ولي هرگز شاهد چنين اتفاقي نخواهيم بود زيرا خيلي زودتر خورشيد پيرما در آخرين روز هاي عمرش همانند باد كنكي باد ميكند وعطارد،زهره،زمين ،ماه وشايد حتي مريخ را به تلي از خاكستر تبديل ميكند. البته اميد وارم تا آن زمان بشر هوشمند از زادگاه رو به نابودي خود، زمين به سلامت و صلح به عالم بي انتها سفر كند من كه اميد وارم ولي چه كسي ميداند صحبت از چهار تا پنج ميليارد سال ديگر است...
ماه - mars - 11-14-2011
[B][COLOR="#FF0000"]کشف پاسخی برای حل معمای مغناطیس ماه
[ATTACH=CONFIG]1082[/ATTACH]
گروهي از دانشمندان آمريكايي توانستند منشاي وجود نيروي مغناطيسي ماه را كشف كنند كه به نظر مي رسد توضيح مناسبي براي حل معمايي باشد كه از 40 سال قبل ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول كرده است.
ماه همانند زمين داراي يك ميدان سراسري نيست، اما در بعضي از سنگهاي سطح اين قمر كه همراه با برنامه هاي فضايي آپولو به زمين آمده اند بقاياي مغناطيس ديده مي شود كه نشان مي دهد در تاريخ گذشته ماه يك ميدان مغناطيسي سرتاسري وجود داشته است.
به دليل نبود يك ميدان مغناطيسي گسترده، قطب نما نمي تواند براي جهت يابي در سطح اين قمر كمكي كند.
از 40 سال قبل دانشمندان در تلاش براي يافتن پاسخي براي اين سئوال هستند كه چرا باوجود فقدان يك ميدان مغناطيسي سرتاسري در سطح ماه سنگهاي مغناطيسي شده وجود دارند؟
اكنون به نظر مي رسد كه گروهي از پژوهشگران دانشگاه كاليفرنيا در سانتا كروز جوابي براي اين پرسش يافته اند.
برپايه تصاوير زير (تصوير سمت چهره مرئي ماه و تصوير سمت راست طرف پنهان ماه) قسمتهايي از سطح اين قمر كه به لكه هاي بدن پلنگ شباهت دارند مغناطيسي است. شاخص زير تصوير، سطح مغناطيسي شدگي را در مقياس نانو تسلا نشان مي دهد.
نتايج اين تحقيق كه در مجله نيچر منتشر شده است يك توضيح احتمالي را براي وجود اين مناطق مغناطيسي شده ارائه مي كند.
برپايه اين توضيحات، حتي ماه نيز در گذشته مي توانسته است داراي يك ميدان مغناطيسي سرتاسري بوده باشد كه منشاي آن در لايه ميان مناطق جبه و هسته و به سبب چرخش افتراقي كه ميان اين دو منطقه بوده قرار داشته است.
ماه در اولين فازهاي حيات خود در اطراف زمين بر روي يك مدار نزديكتر نسبت به مدار امروزي خود مي چرخيده است. اين نزديكي موجب شده بود كه بيشتر از امروز تحت تاثير نيروي گرانش زمين قرار گيرد.
به سبب حركت چرخش اطراف محور ماه، جبه و هسته اين قمر تقارن خود را ازدست داده اند و در نتيجه درون ماه حركاتي به وجود آمده است كه منجر به ايجاد نوعي دينام شده كه قادر بوده است يك ميدان مغناطيسي سرتاسري را بسازد.
اين دينام ماه به مدت حداقل يك ميليارد سال و تازماني كه مدار حركت اين قمر از زمين دور شد وجود داشته است و پس از اينكه ماه از نيروي گرانش زمين دور شد اين دينام نيز خاموش شد.
حضور مناطق كوچك مغناطيسي شده بر روي سطح ماه مي تواند به روش ديگري نيز توضيح داده شود. به طوريكه برپايه توضيح دوم، برخورد اجرام كيهاني به سطح ماه مي تواند سنگهاي مناطق آسيب ديده را مغناطيسي كند. اين پديده در تستهاي آزمايشگاهي تائيد شد.
[ATTACH=CONFIG]1082[/ATTACH]
منبع: كنجكاو
[/B][/COLOR]
ماه - mars - 11-27-2011
[COLOR="#0000FF"]
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: علمي
ساكنان اغلب نقاط كشور خصوصا مناطق شرقي، بعد از ظهر شنبه 19 آذر ماه جاري مي*توانند شاهد رخداد پديده ماه* گرفتگي كلي باشند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در اغلب نقاط كشور ماه* گرفتگي جزئي پيش از طلوع ماه آغاز مي*شود.
گرفتگي جزئي ماه در خسوف 19 آذرماه از ساعت 16 و 16 دقيقه و گرفتگي كلي از ساعت 17 و 36 دقيقه بعد از ظهر آغاز مي*شود.
گرفت كلي ماه در ساعت 18 و 27 دقيقه و گرفتگي جزئي در ساعت 19 و 48 دقيقه پايان مي*بايد.
اين گرفتگي در آسيا، اروپا، شرق آفريقا، آمريكاي شمالي، اقيانوسيه و جنوبگان قابل رؤيت است.
[ATTACH=CONFIG]1152[/ATTACH]
علت بروز پديده خسوف
براي آنکه گرفتگي ماه و يا گرفتگي خورشيد پيش آيد لازم است خورشيد، زمين و ماه هر سه در يک صفحه قرار گيرند. در ماه گرفتگي، مخروط تمام سايه زمين بايد ماه را در بر گيرد.
اگر سه جرم سماوي ماه، خورشيد و زمين هميشه در يک سطح قرار داشتند، گرفتگي ماه در همه فازهاي بدر ماه صورت مي*گرفت؛ اما اين مطلب با آنچه در عمل اتفاق مي*افتد مطابق نيست.
مدار حرکت ماه به دور زمين در حدود 5 درجه و 9 دقيقه نسبت به سطح دايره*البروج (سطح مدار زمين) متمايل است؛ در نتيجه ماه گرفتگي فقط وقتي رخ مي*دهد كه ماه بدر در يکي از دو گره قرار مي گيرد. محل اين گره*ها طي 18.6 سال در گردش کامل به دور زمين دارند.
در ماه گرفتگي لازم است که ماه در نزديکي يکي از گره*هاي مدار خود و در حالت مقابله يعني در فاز بدر باشد.
در هنگام خسوف، ماه، اول وارد قسمت نيم سايه زمين مي شود. در اين حالت چنانچه ناظري در ماه باشد، خواهد ديد که قسمتي از قرص خورشيد توسط زمين پوشانده شده است.
تشخيص گرفتگي ماه در نيم*سايه زمين مشکل است. وقتي که گرفتگي ماه در نزديکي يکي از گره*هاي آن صورت گيرد ممکن است گرفتگي آن جزئي و يا کمي باشد.
زماني كه قسمتي از کره ماه داخل قسمت تمام سايه زمين شود، گرفتگي جزئي و هنگامي که تمام کره ماه داخل قسمت تمام سايه زمين شود، گرفتگي كلي به وقوع مي*پيوندد.
انتهاي پيام[/COLOR]
ماه - amir adib - 11-27-2011
زهره به ملاقات ماه می*رود
دانش > فضا - همشهری آنلاین: امروز پدیده مقارنه ماه و سیاره زهره رخ خواهد داد. در این پدیده سیاره زهره به نزدیک*ترین فاصله خود با ماه می*رسد
امروز یکشنبه 6 آذرماه سیاره زهره به نزدیک*ترین فاصله خود با ماه می*رسد.
به گزارش خبرگزاری مهر، سیاره زهره بیش از هر سیاره دیگر، به زمین نزدیک می*شود به گونه*ای که در نزدیک*ترین نقطه در فاصله 42 میلیون کیلومتری زمین می*رسد. سیاره زهره در روشن*ترین حالت، پس از ماه درخشان*ترین جرم آسمانی است. هنگام طلوع خورشید در مشرق دیده و هنگام غروب خورشید در مغرب آن قرار می*گیرد.
زاویه جدایی هلال ماه و زهره در روز 6 آذرماه 5/2 درجه خواهد بود.
ماه - امین مهراجی - 03-05-2012
[COLOR="#FF0000"]ببخشید یک سؤال
!)این که میگیم "ماه تنها قمر زمین" حرف درستیه ؟ یعنی زمین فقط یک قمر طبیعی داره و اون فقط ماهه؟[/COLOR]
ماه - mohammad_reza - 03-05-2012
با سلام به دوست عزیز
بله در حال حاضر ماه تنها قمر زمین محسوب میشه به طور طبیعی ولی دانشمندا به این مسئله باور دارن که قبلن زمین 2 قمر داشته که در اثر برخورد با هم ادغام شدن البته در حد یک نظریه هست این حرف
ماه - Regulus - 03-05-2012
نه. مثل اینکه به تازگی یه قمر دیگه برای زمین پیدا کردن. این قمر یه سیارکه که در دام گرانش زمین افتاده و تبدیل به یه قمر طبیعی برای زمین شده. این سیارک در سال 1999 بدام گرانش زمین افتاده و این خیلی نادره که تونسته حدود 13 سال در مدارش به دور زمین باقی بمونه. معمولا این اجرام برای مدت چند ماه به دور زمین میگردن و بعد با مسیر جدیدی در فضا به حرکتشون ادامه میدن.
این سیارک حدود 20 متر قطر داره و انقدر کوچیک هست که نه با چشم و نه با تلسکوپ های اماتوری نمیشه اونو دید. خود دانشمندا هم با تلسکوپای چند متری به زور پیداش کردن و تلسکوپ های زمینی فقط می تونن اونو به شکل یه نقطه نورانی ثبت کنن.
ماه - امین مهراجی - 03-06-2012
Regulus نوشته: نه. مثل اینکه به تازگی یه قمر دیگه برای زمین پیدا کردن. این قمر یه سیارکه که در دام گرانش زمین افتاده و تبدیل به یه قمر طبیعی برای زمین شده. این سیارک در سال 1999 بدام گرانش زمین افتاده و این خیلی نادره که تونسته حدود 13 سال در مدارش به دور زمین باقی بمونه. معمولا این اجرام برای مدت چند ماه به دور زمین میگردن و بعد با مسیر جدیدی در فضا به حرکتشون ادامه میدن.
این سیارک حدود 20 متر قطر داره و انقدر کوچیک هست که نه با چشم و نه با تلسکوپ های اماتوری نمیشه اونو دید. خود دانشمندا هم با تلسکوپای چند متری به زور پیداش کردن و تلسکوپ های زمینی فقط می تونن اونو به شکل یه نقطه نورانی ثبت کنن.
اینی که شما میگید همونی هست که بهش " اسب تراوا" میگن ؟
ماه - Regulus - 03-06-2012
نه. سیارک های تروایی در مدار مشترکی با سیاره در نقاط لاگرانژی (نقاطی که برایند نیروی گرانش سیاره و خورشید بر اجسام صفر است) اون حرکت میکنن و به دور اون سیاره نمی گردن. قمر ها باید به دور سیاره بگردن. طبق خبری که الان خوندم برای زمین تا حالا 4 قمر طبیعی کشف شده که فقط دو تا از اونا هنوز بدور زمین می چرخن. یکی از این قمرا به نام 2004 gu9 حدود 200 متر قطر داره و حدود 500 سال هست که داره به دور زمین می چرخه و احتمالا برای 500 سال دیگه هم قمر مصنوعی زمین می مونه.
ماه - sahand - 08-26-2012
ليبراسيون(رخگرد) ماه چيست؟
رخگرد(ليبراسيون)
دوره ي گردش ماه به دور زمين با دوره ي گردش ماه به دور خودش برابر است. در نتيجه ما هميشه يک طرف ماه، يعني 50 درصد سطح آن ، را مي بينيم .اما اين گفته دقيق نيست بلکه يک ناظر زميني دريک دوره ي ماه قمري مي تواند حداکثر حدود 59 درصد از سطح ماه را ببيندو در واقع فقط حدود 41درصد از سطح ماه تحت هيچ شرايط از روي زمين رويت نخواهد شد. هر چند که در هر زمان فقط نيمي ازسطح ماه روبه ما است. به طور کلي به تغييرات سطح قابل مشاهده ي ماه رخگرد گفته مي شود.پديده ي رخگرد به سه دسته طبقه بندي مي شود.رخگرد طولي و رخگرد عرضي و رخگرد روزانه .
رخگرد طولي
مدارماه به دور زمين بيضي شکل است. بنابراين فاصله ي ما از زمين ثابت نيست و گاهي به آن نزديک وگاهي از آن دور مي شود. براساس قانون دوم کپلر هرگاه ماه به زمين نزديک تر شود، سرعت حرکت مداري آن بيشتر و هرگاه از آن دور شود سرعت حرکت مداري آن کمتر مي شود.پس مي توان نتيجه گرفت که سرعت حرکت مداري ماه به دور زمين نيز ثابت نيست. در واقع سرعت ماه در اطراف اوج، کمتر ودر اطراف حضيض ، بيشتر از ميانگين سرعت مداري است . اما سرعت چرخش ماه به دور خود ثابت است.
هر چند که دوره تناوب حرکت وضعي و مداري ماه يکسان است اما اين تفاوت سرعت در حرکت انتقالي ماه با حرکت وضعي اش باعث جلو افتادن يا عقب ماندن سطح روبه زمين ماه مي شود که نتيجه ي آن گردش چهره ي ماه به چپ يا راست است. پس در مواقعي مي توانيم بخش هايي از شرق يا غرب ماه را ببينيم که قبلا ديده نمي شد.بيشترين مقدار اين تغيير حدود 7/9 درجه است.
رخگرد عرضي
اين نوع رخگرد به علت تمايل محور چرخش کره ي ماه با صفحه ي دايره البروج به وجود مي آيد .مقدار اين تمايل محوري حداکثر حدود 6/6 درجه است که از مجموع تمايل مداري ماه با دايره البروج (حدود 5/1 درجه )وتمايل محور چرخش ماه نسبت به مدارحرکتي اش(حدود 1/5 درجه ) به دست مي آيد. رخگرد عرضي موجب مي شود که ناظر زمين اندکي فراتر ازقطب شمال و اندکي پايين تر از قطب جنوب ماه را ، که درحالت عادي قابل رويت نيستند، مشاهده کند به بيان ساده ، براثر اين نوع رخگرد، ماه به سمت بالا يا پايين نوسان مي کند.
رخگرد روزانه
اين نوع رخگرد در اثر موقعيت ناظر در کره ي زمين به وجود مي آيد. پس از گذشت 12 ساعت (نصف شبانه روز) شخصي که روي استوا است، به اندازه ي قطرزمين در فضا جابه جا مي شود. اين جا به جايي سبب مي شود که مکان ناظرنسبت به ماه تغييرکند.واين شخص مناطق ديگري از سطح ماه را ببيند. البته مقدار اين نوع رخگرد حداکثر 1درجه است. اين مقدار به حدي کم است که تشخيص آن به سختي ميسر است.
تغييررخگرد موجب مي شود که عوارض ماه در هلال هاي مختلف تغيير کند ودر نتيجه رصد گر براي هلال هايي با جدايي زاويه اي يکسان طول کمال متفاوتي را مشاهده کند گاهي اوقات رخگرد به صورتي خواهد بود که کوه هاي مرتفع در لبه ي ماه قرار مي گيرند ودر نتيجه سايه ي بلند عوارض ماه موجب مي شود که هلال باريک ماه به صورت ناپيوسته ديده شود.